بررسی تاثیر کیفیت ارتباط پزشک- بیمار بر تبعیت دارویی بیماران مبتلا به پرفشاری خون مرکز قلب تهران

پرفشاری خون، از مهم ترین عوامل خطر بروز بیماری های قلبی- عروقی می باشد. تحقیقات اخیر تاثیر عوامل گوناگون بر تبعیت دارویی را در این بیماری نشان داده اند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر کیفیت ارتباط پزشک- بیمار بر میزان تبعیت دارویی مبتلایان به پرفشاری خون انجام شد.
در این مطالعه مقطعی، 62 بیمار مبتلا به پرفشاری خون از نوع اولیه که به مرکز قلب تهران مراجعه کرده بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها، از نسخه کوتاه پرسش نامه پیمان کاری (Working Alliance Inventory-Short Revised یا WAI-SR) و مقیاس خودکارامدی تبعیت دارویی (Medication Adherence Self-efficacy Scale یا MASES) استفاده گردید. در نهایت، داده ها با استفاده از مدل رگرسیون خطی چند متغیره در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
تاثیر معنی دار کیفیت ارتباط پزشک- بیمار بر تبعیت دارویی (002/0 = P، 996/5 = (58 و 3)F، 234/0 = 2R) با اندازه اثر متوسط و فاصله اطمینان 95 درصد، از 045/0 تا 402/0 به دست آمد. از میان مولفه های پیمان کاری نیز تنها مولفه تکالیف درمان تاثیر معنی داری بر مصرف داروها توسط بیمار داشت [621/9-787/0 = Confidence interval (CI) 95 درصد، 023/0 = P، 425/2 = (58)t].
نتایج مطالعه حاضر شواهد ارزشمندی پیرامون نقش ارتباط درمانی در تبعیت دارویی فراهم نمود که این نتایج با توجه به ماهیت ارتباط درمانی مورد بحث قرار گرفته است.