اثر کود های نانو و نانو زیستی بر خصوصیات فیزیولوژیک، بیوشیمیایی و عملکرد چای ترش (Hibisicus sabdariffa L.) تحت تنش خشکی

جایگزینی نهاده های شیمیایی با نهاده های بوم سازگار به عنوان گامی در جهت گذار از کشاورزی رایج به پایدار ضروری به نظر می رسد. در این راستا، آزمایشی در سال 1394 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل، به صورت طرح کرت های یک بار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تنش خشکی در چهار سطح 30، 50، 70 و 90 درصد رطوبت قابل دسترس گیاه به عنوان عامل اصلی و کودهای نانو و نانوزیستی در چهار سطح به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. اثر اصلی تیمارهای کود، تنش خشکی و برهمکنش آن ها بر کلیه صفات مورد بررسی معنی دار شد. بیشترین مقدار رنگیزه های فتوسنتزی، وزن تر و خشک کاسبرگ در تیمار تنش خشکی 70 درصد رطوبت قابل دسترس و محلول پاشی کود نانوکلات آهن به دست آمد. بیشترین مقدار اسمولیت های آنتوسیانین، پرولین و کربوهیدرات به تیمار تنش خشکی 30 درصد رطوبت قابل دسترس و بیشترین محتوای نسبی آب برگ به تیمار آبیاری 90 درصد رطوبت قابل دسترس و محلول پاشی کود نانوکلات آهن تعلق داشت. نتایج تجزیه خوشه ایو تجزیه به مولفه های اصلی نشان داد که بهترین تیمار مورد بررسی، تنش خشکی 70 درصد رطوبت قابل دسترس توام با محلول پاشی کود نانوکلات آهن بود. محلول پاشی با کود نانوکلات آهن موجب تعدیل اثرات تنش خشکی و افزایش کمیت و کیفیت کاسبرگ های چای ترش شد.