تغییرات سطوح سرمی بتاتروفین و بافت پانکراس رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین به دنبال 4 هفته تمرین استقامتی

از هورمون بتاتروفین به عنوان یک هدف درمانی جدید در بهبود عملکرد بافت پانکراس بیماران دیابتی نام برده می شود. در تحقیق حاضر سطوح بتاتروفین و تغییرات پاتولوژیکی بافت پانکراس در رت های دیابتی به دنبال چهارهفته تمرین استقامتی مورد ارزیابی قرار گرفت.
تعداد 24 سر موش نژاد ویستار به طور تصادفی در سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی و ورزش استقامتی تقسیم شدند. پس از القای دیابت با استرپتوزوتوسین، گروه ورزشی چهار هفته بر روی تردمیل جوندگان به ورزش استقامتی پرداخته و غلظت سرمی بتاتروفین با استفاده از روش الایزا و بافت پانکراس بصورت کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفت.
غلظت سرمی بتاتروفین در گروه کنترل دیابتی به طور معناداری کاهش یافت (05/0P≤). سطوح بتاتروفین گروه ورزش استقامتی افزایش معناداری نداشت (05/0P≥) تمرین استقامتی تغییر معناداری در مقاومت به انسولین و عملکرد سلول های بتا ایجاد نکرد (05/0P≥). در گروه ورزش استقامتی میانگین تعداد و اندازه جزایر لانگرهانس و تعداد سلول های بتا بالاتر از گروه کنترل دیابتی بود و میزان آسیب های بافتی کمتر بود
ورزش استقامتی هرچند نتوانست افزایش معناداری در سطوح بتاتروفین ایجاد کند با این حال تاثیر مثبتی بر بافت پانکراس نمونه های دیابتی داشت.