ارزیابی کارآیی الگوریتم های چندمقیاسی و ساده سازی ساختار داده های مکانی در تحلیل عوارض خطی (مطالعه ی موردی: شبکه ی هیدروگرافی)

شناخت پدیده های طبیعی در گرو انتخاب و تولید داده در مقیاس مناسب می باشد. در این راستا، شناخت الگوریتم های چندمقیاسی و چگونگی تمیز آن ها از الگوریتم های ساده سازی ساختاری، موضوع مهمی است که تاکنون در کشور کمتر به آن پرداخته شده است. در این تحقیق، کاربست الگوریتم های ساده سازی ساختار فیلتر پایین گذر و میانگین ساده در نرم افزار ArcMapبرای شناخت فرآیند سیلاب از طریق سه مدل رقومی ارتفاع در مقیاس های 1:25000، 1:50000 و 1:1000000، با این فرض که ساختار الگوریتم های تعمیم در شناخت پدیده ی سیلاب، متناسب با مقیاس های خاصی است، در مدل HEC-HMS به آزمون کشیده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش بیان گر نگاه های کاملا متفاوت فنون تولید نقشه های مکانی است که حرکات مقیاسی و یا نیل به بهترین تقریب از عوارض مکانی را عرضه می دارند. نتایج مقایسات مقادیر معیارهای ارزیابی در شبیه سازی های سیلاب، حساسیت الگوریتم های ساده سازی ساختار را نسبت به مقیاس نقشه ی مبنا روشن ساختند. به علاوه، مشخص شد اثر الگوریتم های چندمقیاسی، لزوما متناسب با ساختار سلسله مراتبی مقیاس داده های ورودی نیست. در نهایت پیشنهاد شده است در بررسی پدیده ی سیلاب در حوزه ی آبخیز جاماش، بهتر است از الگوریتم های فیلتر پایین گذر و میانگین ساده در ساده سازی مدل های رقومی ارتفاع با مقیاس های 1:25000 و 1:1000000 استفاده شود و از به کارگیری این الگوریتم ها در مقیاس 1:50000 پرهیز شود.