کاربست نظریه کنش متقابل نمادین هربرت مید با انقلاب اسلامی ایران

دیدگاه کنش متقابل دارای اصول و مفاهیمی میباشد که رابطه فرد و جامعه استخوان بندی آن را تشکیل میدهد. جرج هربرت مید یکی از متفکرانی که در این زمینه به ابراز ایده و عقیده خویش پرداخته سه مفهوم اساسی را مدنظر قرار داده است که عبارتند از ذهن، خود، و جامعه. در اینجا سوالی که شکل می گیرد این است که منظور از این سه عنصر چیست؟ و کاربست آن در حیطه جامعه ایران در زمان انقلاب اسلامی به چه نحوی میباشد؟ در پاسخ پرسش اول باید گفت که از خصیصه های ذهن استفاده از نمادها برای شناسایی اشیاء، در محیط افراد و دریافت شیوه های گوناگون در دسترسی به اشیاء و ممانعت از اعمال نامناسب و انتخاب جریان مناسب برای کنش آشکار است. در ایران نیز در دوران قبل از انقلاب ذهنیت مردم برخلاف نمادهای حاکم همچون باستان گرایی، ناسیونالیسم و غرب گرایی بوده است. مردم عمدتا به اسلام و نمادهای مذهبی علاقه و گرایش داشتند. از این رو توانسته راه مناسب خویش را انتخاب کنند. در ادامه مید «خود» را به من فاعلی و من مفعولی تقسیم میکند. من فاعلی در واقع آگاهی یافتن از فعالیت است و من مفعولی مجموعهای از رفتارهای شکل گرفته دیگران می باشد که فرد آموخته است. سرکوب ارزش های اسلامی و دینی به همراه اوضاع نامساعد اجتماعی، سیاسی، زمینه ساز انگیزه مردم ایران در جهت مبارزه با رژیم گشت و در ادامه با همراهی روحانیون و امام خمینی انگیزه مردم به مرحله عمل رسید و سرانجام با پیروزی انقلاب اسلامی و ترسیم جامعه اسلامی از طرف امام خمینی خواست اولیه مردم به فعلیت رسید.