بررسی فاکتورهای تاثیرگذار بر تمایل به پرداخت عابرین پیاده به منظور انتخاب راهبرد مناسب بهبود ایمنی معابر پیاده به کمک مدل های انتخاب گسسته

عابرین پیاده به عنوان یکی از آسیب پذیرترین کاربران راه به شمار می آیند. هدف مطالعه حاضر بررسی تمایل عابرین پیاده به پرداخت هزینه و از سوی دیگر از میزان تمایلی که این گروه برای ایمن تر شدن عبورشان از معابر، حاضرند پرداخت کنند می باشد.
در این مطالعه سه نوع سیاست گذاری مختلف که شامل انجام خط کشی برای عابرین پیاده، انجام خط کشی و نصب چراغ راهنمایی مخصوص عابرین پیاده و احداث پل عابرپیاده مجهز به پله برقی برای عابرین پیاده، تعریف شده و به کمک مطالعه میدانی با پرسشگری به روش رجحان بیان شده از نمونه مورد مطالعه که شامل 384 نفر می باشد، خواسته شده است که میزان تمایل به پرداخت خود را برای ایمن سازی معبر بلوار نوروزیان شهر قزوین به عنوان مطالعه موردی اعلام نمایند. برای هر نوع سیاست گذاری هزینه های پیشنهادی در قالب 4 گزینه به افراد ارائه شده است و با مدلسازی های انجام شده به وسیله مدل های انتخاب گسسته در قالب ساخت مدل لوجیت برای هر یک از گزینه های پیشنهادی در هر راهبرد به تحلیل نتایج پرسشنامه پرداخته شده است.
در این پژوهش تحلیل ها نشان داد که سن، سطح تحصیلات و مالکیت خودرو و سطح درآمد رابطه معناداری با تمایل به پرداخت دارند. به طوری که با افزایش سن افراد، تمایل به پرداخت در هر سه سناریو کاهش می یابد. با افزایش سطح تحصیلات و مالکیت خودرو، تمایل به پرداخت در سناریو اول و سوم افزایش می یابد. در مورد هر سه سناریو، با افزایش سطح درآمد متوسط خانواده به بیش از 4 میلیون تومان احتمال تمایل به پرداخت افزایش می یابد. افراد با سطح درآمد متوسط خانواده کمتر از یک میلیون تومان و 1 تا 2 میلیون تومان تمایلی به پرداخت هزینه ندارند.
نتایج نشان می دهد از بین سیاست های موردنظر، در مواردی که تمایل به پرداخت وجود دارد، برای سیاست گذاری انجام خط کشی و نصب چراغ راهنمایی مخصوص عابرین پیاده تمایل به پرداخت مبلغ 10000 تومان به منظور ایمن سازی و جلوگیری از وقوع تصادف، بیشترین فراوانی را دارد.