تاثیر سطوح مختلف تکانش گری بر یادگیری مهارت های ورزشی در محیط های باز و بسته

کارکردهای توجهی نقش مهمی در تعامل فرد با محیط دارد. این کارکردها در برخی شرایط محیطی تحت تاثیر ویژگی های تکانش گری قرار می گیرند و از این طریق می تواند عامل تعیین کننده ای در عملکرد و یادگیری افراد باشد. هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی تاثیر سطوح مختلف تکانش گری بر یادگیری مهارت های ورزشی در محیط های باز و بسته بود. شرکت کنندگان 48 پسر 10 تا 12 ساله در چهار گروه تکانش گری پایین، تکانش گری متوسط، تکانش گری بالا و گروه کنترل بودند. پیش و پس از هشت هفته برنامه تمرینی مهارت های پایه بسکتبال، آزمون شوت بسکتبال هریسون برای ارزیابی عملکرد و یادگیری در محیط های باز و بسته طی مراحل پیش آزمون، پس آزمون، یادداری و انتقال به عمل آمد. نتایج تحقیق تفاوت های معنا داری را بین گروه های تحقیق در کارکردهای توجهی نشان داد (0001/0=P). نتایج مراحل پس آزمون و یادداری در مورد محیط باز نشان داد که همراستا با افزایش سطوح تکانش گری افراد، برتری چشمگیری در فرایندهای یادگیری در این محیط مشاهده می شود (003/0=P). درحالی که در مورد محیط بسته، عملکرد بهتر همراستا با کاهش سطوح تکانش گری مشاهده شد (001/0=P). تفاوت های مشاهده شده بین گروه ها در مرحله انتقال - که به صورت رقابتی برگزار شد- از نظر آماری معنا دار نبود (09/0=P). این احتمال وجود دارد که سطوح مختلف تکانش گری نقشی تسهیل کننده و تضعیف کننده در یادگیری مهارت های ورزشی با توجه به محیط های اجرا مانند محیط های باز و بسته دارد.