بررسی تاثیر مهارت های ارتباط صمیمانه بر سازگاری زناشویی

سازگاری زناشویی یکی از مهم ترین عوامل اثرگذار بر عملکرد خانواده است. مطابق با رویکردهای ارتباطی، وجود و آموزش مهار تهای ارتباطی نقش بسزایی در افزایش سازگاری زناشویی و کاهش مشکلات روابط صمیمانه دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه (PAIRS) بر افزایش سازگاری زناشویی بود.
مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح آن از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری زنانی بودند که در سال 1395 به دلیل ناسازگاری و مشکلات زناشویی به مرکز مداخله در بحران های فردی، خانوادگی و اجتماعی شهر بجنورد مراجعه کرده بودند. نمونه پژوهش 26 نفر بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 13 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپاینر بود که قبل و بعد از مداخله توسط هر دو گروه تکمیل گردید. گروه آزمایش در 8 جلسه دو ساعته آموزش کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. جهت تحلیل داده های پژوهش از روش تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) و تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-24 انجام شد.
یافته های پژوهش نشان داد کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه بر افزایش سازگاری زناشویی (72/108=F) و ابعاد رضایت (84/35=F)، همبستگی (6/80=F)، توافق (48/36=F) و ابراز محبت (35/12=F) تاثیر دارد (05/0p<).
آموزش کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه سازگاری زناشویی را افزایش می دهد. بر این اساس، در مشاوره و مداخلات زناشویی می توان از آموزش مهارت های ارتباط صمیمانه به منظور بهبود روابط زوجین و افزایش سازگاری آن ها استفاده کرد.