اثر یک دوره تمرینات ورزشی در آب بر سطح هموگلوبین گلیکوزیله و پروتئین واکنشگر سی در زنان دیابتی نوع 2

دیابت به عنوان شایع ترین اختلال غددی- متابولیکی شناخته شده است که بوجود آورنده عوارض ناتوان کننده چشمی ، کلیوی ، عصبی و قلبی است و پیامدهای زیستی، روانی، اجتماعی، اقتصادی جبران ناپذیری به بار می آورد. هدف از این مطالعه تاثیر تمرینات ورزشی در آب بر سطح هموگلوبین گلیکوزیله و پروتئین واکنشگر سی در زنان دیابتی نوع 2می باشد.
این مطالعه از نوع نیمه تجربی است که30 زن دیابتی نوع 2 به صورت هدفمند انتخاب و دردو گروه کنترل (15=n ) و آزمایش(15=n ) به صورت تصادفی اختصاص یافتند. گروه آزمایش به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 60 – 70 دقیقه پروتکل تمرین ورزشی را دراستخر سرپوسیده انجام دادند. در طول این پژوهش هیچ مداخله ای بر روی گروه کنترل صورت نگرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها به منظور مقایسه درون گروهی از t همبسته و مقایسه بین گروهی از آزمون t مستقل با نرم افزار SPSS-21 در سطح معنی داری 05/0>P استفاده گردید.
نتایج نشان داد بر اثر تمرینات ورزشی در آب در گروه آزمایش، شاخص توده بدن (015/0>P)، نسبت دور کمر به باسن (022/0>P) و درصد چربی بدن (04/0>P) آزمودنی ها کاهش معنی‏داری پیدا کرده است. همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد که در مقایسه بین دو گروه شاخص مقاومت به انسولین(HOMA-IR) (013/0P=)، CRP (001/0P=) ، HbA1C (001/0P=) در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان داده است.
به طور کلی می توان عنوان کرد که 8 هفته فعالیت های ورزشی در آب با کاهش شاخص های آنتروپومتریک ، سطوح CRP ، هموگلوبین گلیکوزیله و همچنین شاخص مقاومت به انسولین میتواند از دیابت نوع 2 و عوارض متابولیکی ناشی از آن جلوگیری نماید.