استخراج توزیع احتمالاتی ضریب اطمینان پایداری با استفاده از روش های LHS و GLUE (مطالعه موردی: سد پارسیان)

تحلیل پایداری، یکی از مباحث مهم در طراحی سد خاکی محسوب می شود و همواره با عدم قطعیت مواجه است. تئوری احتمال و تحلیل های اعتمادپذیری، چارچوبی منطقی برای کمی سازی عدم قطعیت ها و تصمیم گیری در شرایط عدم قطعیت را فراهم می کنند. در پژوهش حاضر، با استفاده از روش های L H S و G L U E، ضریب اطمینان پایداری سد سنگریزه یی پارسیان با درنظر گرفتن عدم قطعیت متغیرهای تصادفی موثر در آن برآورد شده است. تحلیل های پایداری شیروانی برای بدنه ی سد که از طریق مدل G E O-S L O P E انجام شده اند، بیان گر عدم تاثیر عدم قطعیت پارامترهای مکانیکی بخش زهکش، فیلتر و زهکش افقی در ضریب اطمینان پایداری است. طبق نتایج پژوهش حاضر، در محدوده ی ناحیه ی ناپایداری، ضرایب اطمینان کمتر از 1٫1 است، به ازاء کلیه ی ضرایب اطمینان، مقدار احتمال وقوع ناپایداری در روش L H S بیشتر از روش G L U E است. به عبارت دیگر، روش L H S در ارائه ی ریسک شکست سد پارسیان محافظه کارانه تر است. همچنین شاخص اعتمادپذیری ضریب اطمینان با روش های L H S و G L U E به ترتیب برابر با 0٫93 و 1٫36 برآورد شده است. از این رو اعتمادپذیری ضریب اطمینان پایداری به دست آمده از روش G L U E نسبت به روش L H S بیشتر است. همچنین متوسط ضریب اطمینان در روش های L H S و G L U E تقریبا برابر 1٫12 است که بسیار نزدیک به حد مجاز ضریب اطمینان پایداری سد پارسیان (1٫15) است.