اثرات استفاده از برخی به سازهای آلی و گچ در یک خاک شور و سدیمی

اصلاح خاک های شور و سدیمی معمولا از طریق آبشویی نمک اضافی و به روش های شیمیایی، فیزیکی و زیستی و همچنین با استفاده از به سازهای معدنی و آلی انجام می شود. آزمایش انکوباسیون با استفاده از ستون هایی از جنس پلی اتیلن جهت بررسی اثر کاربرد 4 به ساز آلی و معدنی در یک خاک شور و سدیمی (dS.m-1 7/18EC= و 33SAR=) انجام شد. تیمارها شامل؛ کود سبز، کود دامی، بقایای گیاهی، گچ و شاهد بودند. جهت آبیاری ستون ها از آب منطقه مورد مطالعه با dS.m-1 19/2EC= استفاده شد. تغییرات برخی از شاخص های شوری و سدیمی و غلظت عناصر در نمونه های خاک ستون ها در فواصل 40، 80، 120 و 160 روز در عمق های 10-0، 20-10 و 30-20 سانتی متر اندازه گیری و مقایسه گردید. نتایج نشان داد که تیمارهای آلی به ویژه کود سبز در مقایسه با شاهد در طی دوره ماند pH خاک را به طور معنی داری (P<0.01) کاهش دادند. کاربرد همه به سازها EC خاک را در مقایسه با شاهد به طور معنی داری (P<0.01) افزایش دادند. بیشترین مقدار EC در تیمار کود سبز و بعد از آن به ترتیب در گچ، بقایای گیاهی و کود دامی مشاهده شد. گچ و کود سبز در مقایسه با شاهد SAR خاک را به طور معنی داری (P<0.01) کاهش دادند که گچ موثرترین تیمار بود. کاربردکود دامی تغییری در SAR خاک نشان نداد ولی بقایای گیاهی نسبت به شاهد SAR را به طور معنی داری افزایش داد. در تیمار گچ و کود سبز، غلظت کلسیم و منیزیم در محلول خاک به طور معنی داری (P<0.01) افزایش مشاهده شد.