بررسی وضعیت توزیع درآمد در مناطق روستایی ایران

نابرابری توزیع درآمد در مناطق روستایی مشکلاتی از قبیل مهاجرت، افزایش میزان حاشیه نشینی شهری، بیابانزایی در اثر خالی از سکنه شدن روستاها و... را موجب می شود. از این رو دیدهبانی روند تغییرات نابرابری درآمدی و تحلیل آن در مناطق روستایی برای سیاستگذاران در حوزه اقتصادی و اجتماعی بسیار حائز اهمیت است. پژوهش حاضر ضمن محاسبه شاخصهای نابرابری توزیع درآمد مناطق روستایی استانهای ایران با استفاده از شاخصهای جینی، تایل، اتکینسون و هوور، به بررسی روند آن طی سالهای 94-1385 پرداخته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که شاخص های توزیع درآمد در مناطق روستایی کشور، ضمن دارا بودن نوسان در طی سالهای مورد بررسی روندی کاهشی را طی نموده است که نشان دهنده کاهش نابرابری توزیع درآمد در این مناطق است. نوسان شاخص حکایت از عدم توجه به برنامه های توسعه متوازن منطقه ای در سال های گذشته دارد. همچنین یافته های پژوهش نشان می دهد که شاخص های توزیع درآمد پس از اجرای قانون هدفمندی یارانه ها کاهش یافته، ولیکن با گذر زمان مجددا روندی افزایشی را آغاز نموده است که خود دلیلی بر عدم موفقیت سیاست پرداخت نقدی یارانه ها در برقراری عدالت اجتماعی و توزیعی اقشار آسیب پذیر جامعه است.