اشتراوس و بازخوانی فلسفه سیاسی فارابی به عنوان راه حل بحران جدید غرب: متن، تفسیر و نقد

سده بیستم «میلادی» با دو جنگ جهانی خونین و کشتارهای متعدد، اندیشیدن درباره بحران جدید غرب را به کانون اندیشه وارد کرد؛ بحرانی که به عقیده برخی، زمینه های آن را باید در اندیشه سیاسی موجود جستجو کرد. لئو اشتراوس از زمره فیلسوفانی بود که تلاش نمود از منظر فلسفه سیاسی طرحی از بحران غرب یا به قول او بحران زمانه جدید را ارائه نماید. در این مقاله بر آنیم تا آراء وی را در سه محور جدایی فلسفه و علم، ایده مدرن پیشرفت و انحطاط فلسفه سیاسی به بحث و بررسی گذاشته و دلایل بازگشت این فیلسوف به فلسفه سیاسی فارابی و فیلسوف متاثر از وی، یعنی ابن میمون را نشان دهیم. در کنار اشارات متنی و تفسیر فرامتنی، نقدهایی محتوایی در صورت پانویس بیان می شوند. نگاه خاص اشتراوس به فلسفه اسلامی می تواند ما را در فهم ابعاد سیاسی تفکر فارابی یاری کرده و نشان دهد چگونه می توان از الگوی پیش رو، بحران زمانه خود را در پرتو خرد فلسفی گذشته فهم نمود. این مهم، از طریق بازخوانی معکوس اندیشه اشتراوس و به طور خاص ناظر به محتوای فلسفه فارابی در خصوص مدینه های غیرفاضله است.