نقش اضطراب رقابتی و اعتمادبه نفس در پیش بینی تحلیل رفتگی ووشوکاران نخبه

هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی نقش اضطراب رقابتی و اعتمادبه نفس در پیش بینی تحلیل رفتگی ووشوکاران نخبه بود. طرح پژوهش توصیفی-همبستگی بود. ووشوکاران تعداد 141 پرسش نامه را تکمیل کردند. در این پژوهش، از نسخه فارسی سیاهه اضطراب حالتی رقابتی-دو برای اندازه گیری اضطراب شناختی، اضطراب جسمانی و اعتمادبه نفس استفاده شد. همچنین، نسخه فارسی پرسش نامه تحلیل رفتگی ورزشکار برای ارزیابی تحلیل رفتگی استفاده گردید. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج نشان داد که همبستگی بین اضطراب شناختی-جسمانی و اعتمادبه نفس با عوامل تحلیل رفتگی معنادار بود. به علاوه، تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که عوامل اضطراب رقابتی و اعتمادبه نفس، 32 درصد از واریانس احساس کاهش پیشرفت، 48 درصد از واریانس فرسودگی جسمی-هیجانی و 51 درصد از واریانس احساس بی ارزشی را پیش بینی می کنند. براساس نتایج، اعتمادبه نفس می تواند میزان تحلیل رفتگی را کاهش دهد؛ اما اضطراب رقابتی اثر معکوسی دارد؛ درنتیجه، برای کاهش تحلیل رفتگی ووشوکاران نخبه، آموزش راهبردهایی مبتنی بر افزایش اعتمادبه نفس و کاهش اضطراب رقابتی می تواند پیشنهاد شود.
کلیدواژه ها
اضطراب رقابتی؛ تحلیل رفتگی؛ اعتمادبه نفس؛ ورزشکار نخبه