ارتباط بین قدرت و استقامت ایزومتریک عضلات ثبات دهنده مرکزی با کنترل پاسچر و استقامت در راه رفتن بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری های مخرب سیستم عصبی مرکزی در بزرگ سالان می باشد. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین قدرت و استقامت ایزومتریک عضلات ثبات دهنده مرکزی با کنترل پاسچر و استقامت در راه رفتن بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.
تعداد 35 مرد بیمار (مقیاس ناتوانی 1تا4، سن 25 تا 35 سال، توانایی راه رفتن به صورت مستقل) انجمن ملی ام اس تهران، داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. برای ارزیابی قدرت و استقامت ایزومتریک عضلات ثبات دهنده ثبات مرکزی، کنترل پاسچر و استقامت در راه رفتن بیماران مولتیپل اسکلروزیس به ترتیب از دو مجموعه تست های قدرت و استقامت ایزومتریک عضلات ثبات دهنده ناحیه مرکزی بدن این بیماران (به ترتیب با استفاده از فشارسنج و نگه داشتن زمان) و همچنین از تست های تعادل برگ و 6 دقیقه راه رفتن استفاده گردید. به منظور بررسی ارتباط بین آزمون ها، از ضریب همبستگی پیرسون (با اطمینان 95درصد و 0/05>P) استفاده شد.
ارتباط بین تست های قدرت و استقامت ایزومتریک عضلات مرکزی بیماران مولتیپل اسکلروزیس (قدرت ابداکتورهای ران 0/629r=، قدرت چرخش دهنده های خارجی ران 0/492r=، استقامت فلکسورهای تنه 0/546r=، استقامت اکستنسورهای تنه 0/552r=، استقامت فلکسورهای جانبی تنه 0/546r=) با کنترل پاسچر این بیماران معنادار (ارتباط مثبت و مستقیم) می باشد. در مقابل بین تست های ایزومتریک عضلات ثبات دهنده مرکزی با استقامت در راه رفتن بیماران مولتیپل اسکلروزیس ارتباط معناداری وجود (0/05>P) نداشت.
با وجود ارتباط معنادار بین قدرت و استقامت ایزومتریک عضلات ثبات دهنده مرکزی بیماران مولتیپل اسکلروزیس با یکی (کنترل پاسچر) از دو متغیر عملکردی، باید بیان کرد که بهره گیری از سایر روش ها (تست های دینامیک و روش هایی نظیر الکترومایوگرافی)، برای رسیدن به نتایج مطمئن مورد نیاز است.