مطالعه پارامترهای استرس اکسیداتیو و آنزیم های کبدی در مواجهه با نانولوله های کربن چنددیواره در موش های صحرایی

ویژگی های اختصاصی نانولوله های کربن ممکن است اثرات سوء بر محیط ایجاد کند. در تحقیق حاضر اثر این نانوذرات بر ایجاد استرس اکسیداتیو و اختلال در عملکرد کبد موش های صحرایی نر نژاد ویستار مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه تجربی، نانولوله های کربن چند دیواره عامل دار شده با گروه کربوکسیل به موش های صحرایی چهار گروه تیمار (دوز 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن با دو زمان خون گیری متفاوت) تزریق گردید وگروه های شاهد سرم فیزیولوژیک دریافت کردند. خون گیری در دو مرحله، 24 و 144 ساعت پس از آخرین تزریق انجام شد، سپس میزان فعالیت آنزیم های ALP (Alkaline phosphatase) ، (Alanine aminotransferase) ALT، (Aspartate aminotransferase) AST ، LDH (Lactate dehydrogenase) و مقدار مالون دی آلدئید و گروه های تیول پلاسما اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Duncan تجزیه و تحلیل شد. در اولین خون گیری، فعالیت آنزیم LDH در دوز mg/Kg 20 و مقدار گروه های تیول در دوز mg/Kg 10 نسبت به سایر گروه ها به ترتیب به طور معنی دار کاهش (006/0=p) و افزایش (011/0=p) یافت. در دومین خون گیری، فعالیت آنزیم ALP (020/0=p) و LDH (007/0=p) در دوز 20 و فعالیت آنزیم ALT (033/0=p) در دوز mg/Kg 10 نسبت به گروه شاهد کاهش معنی دار نشان داد. مقدار مالون دی آلدئید نیز در هر دو دوز نسبت به گروه شاهد افزایش یافت (023/0=p).
احتمالا نانولوله های کربن چنددیواره کربوکسیلیک حتی در دوزهای پایین پس از گذشت 6 روز از آخرین تزریق، با تولید رادیکال های آزاد و ایجاد استرس اکسیداتیو سبب اختلال در فعالیت کبد می گردد.