تحلیلی بر الگوهای بهینه مدیریت بافت های فرسوده شهری (مطالعه موردی: محله سرتپوله سنندج)

توجه به بافت های کهن و فرسوده شهری بعنوان بافت های مسئله دار، سابقه دیرینه نه فقط در ایران بلکه در جهان دارد. ساماندهی و بهبود این بافت ها که اغلب در مرکز و هسته تاریخی شهر قراردارند، بهترین روش برای بیان تاریخ و هویت ملی هر کشور و یکی از بستر های تحقق آرمان های توسعه درونزا است. GIS با توجه به توابع، الگوریتم های کاربردی و توانائی هایی که دارد، قادر است بعنوان ابزاری کارامد، مدیریت بافت های فرسوده را در راستای فائق آمدن به دغدغه های مذکور یاری رساند.تحقیق حاضر بر اساس روش توصیفی - تحلیلی و با تاکید بر جنبه کاربردی آن و با استفاده از داده های فراهم آمده در پایگاه سیستم های اطلاعات جغرافیایی انجام گرفته است. منطقه مورد مطالعه درتحقیق حاضر محله سرتپوله سنندج می باشد، این منطقه به جهت دارا بودن فاکتور های شاخص فرسودگی انتخاب شده است. در راستای دستیابی به هر یک از الگوی های بهینه مدیریت بافت های فرسوده منطقه مورد مطالعه اعم از بهسازی، نوسازی، بازسازی و... براساس شاخص های اساسی شناسایی نوع فرسودگی بافت های فرسوده شهری لایه های متعدد اطلاعاتی نظیر نقشه قیمت، نقشه قدمت ابنیه، نقشه دسترسی ها، نقشه تعداد طبقات، نقشه شیب معابر محله، نقشه کاربری ها، نقشه مساحت قطعات بافت محله، نقشه پوشش معابر، نقشه نوع مصالح بافت،و... تولید گردیدند. در نهایت با تجزیه و تحلیل های فضایی و بکارگیری الگوریتم های فضایی موجود در محیط GIS و استفاده از منطق Fuzzy Logic مناطق اولویت دار برای توسعه بافت فرسوده براساس راهکارهای پیشنهادی بهسازی، نوسازی، مرمت شناسایی شدند.