رضایت و کیفیت زندگی زنان جوان مطابق با نظریه زمان بندی اجتماعی

ساعت اجتماعی یک جدول زمانی است که طبق آن انتظار می رود افراد وظایف خود را به انجام برسانند. یک جنبه مهم استفاده از کیفیت زندگی تخمین زدن میزان رضایت از زندگی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی کیفیت و رضایت از زندگی زنان جوان و پی بردن به این که در حال حاضر و در جامعه امروز، حرکت نکردن طبق نظریه زمان بندی اجتماعی می تواند کیفیت و رضایت از زندگی را تحت تاثیر قرار دهد یا خیر، انجام شد.

در این مطالعه توصیفی- همبستگی که در سال 1396 انجام شد، 185 نفر از زنان بین 20 تا 40 سال که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند به دو پرسش نامه رضایت از زندگی و کیفیت زندگی پاسخ دادند. به منظور تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون و T مستقل) با نرم افزار SPSS 21 استفاده شد.

 بالاترین میانگین در خرده مقیاس کیفیت زندگی مربوط به عملکرد جسمانی و پایین ترین نیز مربوط به سرزندگی و نقش هیجانی بود. میانگین رضایت از زندگی 6/56±22/49 بود. میانگین نمره رضایت از زندگی (2/545=t؛ 0/049=p) و نمره خرده مقیاس عملکرد جسمانی (2/495=t؛ 0/025=p) بر حسب سن، نمره خرده مقیاس سرزندگی بر حسب سطح تحصیلات و نمره عملکرد جسمانی بر حسب وضعیت اشتغال (0/01=t؛ 0/011=p) تفاوت معنی داری داشت. بین خرده مقیاس های کیفیت زندگی و رضایت از زندگی به جز خرده مقیاس عملکرد جسمانی، همبستگی مثبت و معنی داری مشاهده شد.

 افراد، دیگر از نظریه زمان بندی اجتماعی به طور ثابت پیروی نمی کنند و انتظارات مربوط به رویدادهای مناسب اوایل بزرگسالی (جوانی) نسبت به گذشته، کمتر صریح و روشن است.