ارتباط بین تعهد سازمانی و صلاحیت بالینی پرستاران

تعهد سازمانی عامل حیاتی در دستیابی به اهداف سازمان، درک رفتار سازمانی و از عناصر مهم ارتقای کیفیت مراقبت است. از طرفی صلاحیت بالینی پرستاران، کارایی و موفقیت سازمان های مراقبتی را تحت تاثیر قرار می دهد.
مطالعه حاضر با هدف ارتباط بین تعهد سازمانی و صلاحیت بالینی پرستاران انجام شد.
پژوهشی توصیفی همبستگی در بین پرستاران یکی از بیمارستان های نجف آباد در سال 1394 انجام شد. به روش سرشماری تعداد 135 نفر از پرستاران وارد مطالعه شدند. ابزار مطالعه فرم اطلاعات فردی، پرسشنامه تعهد سازمانی (شامل حیطه های تعهد عاطفی، هنجاری و مستمر) و پرسشنامه صلاحیت بالینی (شامل هفت حیطه به منظور ارزیابی 73 مهارت) به شیوه خودارزیابی بود که پایایی و روایی آنها به ترتیب با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 79/0 و 95/0 تایید شده بود. داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آزمون ضریب هم بستگی پیرسون با نرم افزار SPSS17 تحلیل شد (0/05>P).
صلاحیت بالینی پرستاران در سطح خوب (69/11±42/74) و تعهد سازمانی آنها در سطح متوسط (77/10± 91) ارزیابی شد. تعهد سازمانی کلی با صلاحیت بالینی در حیطه های تضمین کیفیت (r=0/256 ، p=0/002) و آموزش و راهنمایی (r=0/176، p=0/037) همبستگی مستقیمی داشت. بعلاوه تعهد عاطفی با صلاحیت بالینی کلی (r=0/170، p=0/045) و حیطه های تضمین کیفیت (r=0/185، p=0/028)، آموزش و راهنمایی (r=0/190، p=0/024)، و اقدامات تشخیصی (p=0/015 ، r=0/205) همبستگی مستقیمی داشت.
براساس یافته های مطالعه، به مدیران پرستاری پیشنهاد می شود که راهکارهای لازم را برای ارتقاء تعهد عاطفی پرستاران اجرا نمایند تا کیفیت مراقبت های پرستاری تضمین گردد.