تمایز دانشجویان با فرسودگی تحصیلی بالا و پایین بر اساس اضطراب امتحان، نارسایی هیجانی و عملکرد تحصیلی

یکی از عوامل مشکل زا در زمینه آموزش و یادگیری، فرسودگی تحصیلی است. پژوهش حاضر باهدف تمایز دانشجویان با فرسودگی تحصیلی بالا و پایین بر اساس اضطراب امتحان، نارسایی هیجانی و عملکرد تحصیلی انجام شد.

روش پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در سال تحصیلی 96-1395 بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان 360 نفر از آن ها با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های فرسودگی تحصیلی مسلش (2002)؛ اضطراب امتحان فریدمن (1997)، نارسایی هیجانی تورنتو (1994) و معدل نیمسال اول دانشجویان استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار 16 SPSS و آزمون تجزیه تابع تشخیص مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.

یافته های تجزیه تابع تشخیص، منجر به یک تابع تشخیص معنادار شد که طبق این تابع اضطراب امتحان دارای بالاترین توان تمایز بین گروه ها بود. نارسایی هیجانی و عملکرد تحصیلی متغیرهای بعدی متمایز کننده گروه ها بودند. همچنین نتایج تجزیه تابع تشخیص نشان داد که اکثر دانشجویان با فرسودگی تحصیلی پایین با بالاترین درصد تشخیص (1/78 درصد) به درستی از دیگر دانشجویان متمایز شده بودند و 78 درصد از افراد دو گروه طبق تابع به دست آمده به طور صحیح مجددا طبقه بندی شده بودند. نتایج این طبقه بندی مجدد نشانگر توان متغیرهای مذکور در تمایز میان دانشجویان دارای سطوح مختلف فرسودگی تحصیلی بود.

در برنامه های آموزشی برای پیشگیری و کاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان، باید به اضطراب امتحان، نارسایی هیجانی و عملکرد تحصیلی توجه ویژه داشت.