معرفی تعدادی از گلسنگ های کشور به عنوان شناساگرهای زیستی

حدود 35 سال است که از گلسنگ ها به عنوان «شناساگرهای زیستی» (Bioindicators) جهت تشخیص میزان آلودگی های محیطی استفاده می گردد. «شناساگری زیستی» (Bioindication) روشی است که با استفاده از آن ضمن بررسی جمعیت، عملکرد و یا وضعیت زیستی یک گونه یا گروهی از گونه های جانداران در یک اکوسیستم، می توان وضعیت کیفی محیط زیست آنها را مشخص نمود. از گلسنگ ها به منظور مشاهده تغییر میزان آلودگی های محیطی با استفاده از شناساگرهای زیستی در یک محدوده زمانی یا «دیده بانی زیستی» (Biomonitoring) نیز استفاده می شود. در حال حاضر تعیین کیفیت هوا، اندازه گیری میزان آلودگی ناشی از فلزات در محیط، تشخیص وضعیت حفاظت از جنگل ها و تخمین میزان آسیب دیدگی لایه اوزن در هر منطقه، با استفاده از گلسنگ ها امکان پذیر است.