تاثیر سرمادهی مفصل زانو بعد از خستگی موضعی بر حس عمقی زنان جوان تمرین کرده

حس عمقی در رفلکس عضلانی، ثبات دینامیک مفصل و برنامه ریزی حرکت برای کنترل عصبی-عضلانی نقش دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر سرمادهی مفصل زانو بعد از خستگی موضعی بر حس عمقی زنان جوان تمرین کرده بود.
مطالعه حاضر به روش نیمه تجربی و طرح پیش آزمون-پس آزمون انجام شده است. 40 آزمودنی زن تمرین کرده سالم (میانگین سن 05/1±06/22 سال، قد 96/6±22/165 سانتی متر، و وزن 41/9±72/55 کیلوگرم) در چهار گروه (کنترل، سرمادهی، خستگی و سرمادهی بعد از خستگی) شرکت داشتند. اعمال سرما با استفاده از کیسه یخ بر روی مفصل زانو، برای هر دو گروه سرمادهی و سرمادهی بعد از خستگی انجام گرفت و گروه خستگی و سرمادهی بعد از خستگی، پروتکل خستگی عصبی-عضلانی موضعی شامل انواع حرکات پلایومتریک، را اجرا کردند. حس عمقی مفصل زانو، قبل و بلافاصله بعد از سرمادهی (بلافاصله بعد از خستگی در گروه خستگی) و 20 دقیقه بعد از سرمادهی، از طریق اندازه گیری خطای بازسازی زوایای 30، 45 و 60 درجه مفصل زانو با استفاده از دینامومتر ایزوکنتیک ارزیابی شد. اطلاعات به دست آمده در نرم افزار SPSS و با استفاده از روش تحلیل واریانس با داده های تکراری و آزمون t مستقل، در سطح معناداری 05/0≥α و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد.
یافته های تحقیق حاضر نشان داد با وجود کاهش معنادار دمای پوست، بعد از سرمادهی، حس عمقی مفصل زانو در هیچ یک از گروه ها در زمان های مختلف، تفاوت معناداری نداشت و بین گروه ها نیز تفاوت معناداری مشاهده نشد.
به نظر می رسد که پروتکل سرمادهی مورد استفاده در پژوهش، تنها بر گیرنده های پوستی تاثیر گذار بوده و بر دوک های عضلانی و گیرنده های مفصلی که نقش اصلی را در حس وضعیت مفصل دارند، تاثیرگذار نبوده است؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت این روش سرمادهی حتی در حالت خستگی، خطری برای ورزشکاران جهت ادامه فعالیت ندارد.