اثر آنی کفی حمایت کننده قوس طولی- داخلی بر زوایای کاپلینگ بین مفاصل طی راه رفتن در کودکان دارای کف پای صاف

افراد دارای کف پای صاف دچار اختلالات حسی-حرکتی هستند که بر روی هماهنگی مفاصل اندام تحتانی اثر می گذارد. هدف مطالعه حاضر مقایسه زوایای کاپلینگ بین مفاصل اندام تحتانی در طی راه رفتن با و بدون کفی حمایت کننده قوس طولی-داخلی پا در کودکان دارای کف پای صاف منعطف بود.
15 کودک پسر (سن: 5/1±3/10 سال) دارای کف پای صاف منعطف با اجازه والدین خود داوطلب شدند تا در پژوهش حاضر شرکت نمایند. داده های کینماتیکی سه بعدی طی راه رفتن با و بدون کفی ثبت گردید. زوایای کاپلینگ بین مفاصل با استفاده از روش وکتور کدینگ مورد محاسبه قرار گرفت. جهت تحلیل آماری از آزمون t همبسته استفاده شد. سطح معناداری برابر 05/0 قرار گرفت.
نتایج پژوهش حاضر اختلاف معناداری را در میانگین زوایای کاپلینگ مفاصل مچ پا و زانو طی فاز پاسخ بارگیری بین دو شرایط با و بدون ارتز در سطح سجیتال (002/0=P) و فرونتال (035/0=P) نشان داد؛ در حالی که نتایج نشان داد که ارتز پا میزان زاویه کاپلینگ بین زانو-ران در صفحه هوریزنتال را طی فازهای پاسخ های بارگیری (008/0=P)، میانه استقرار (009/0=P) و هل دادن (001/0>P) راه رفتن افزایش می دهد. به علاوه، زاویه کاپلینگ بین مفاصل مچ پا و ران در صفحه هوریزنتال در طی شرایط راه رفتن با ارتز در دو فاز پاسخ بارگیری و میانه استقرار به طور معناداری افزایش پیدا نمود (05/0>P).
در شرایط استفاده از ارتز میزان فلکشن زانو بیشتر از حرکت موجود در صفحه سجیتال مفصل مچ پا است که می توان بیان نمود که کفی مورد استفاده در این مورد اثرات مثبتی را در جهت کاهش نرخ بروز آسیب دارا بوده است. ارتز مورد استفاده در پژوهش حاضر در کودکان پسر دارای کف پای صاف بیشترین تغییرات در زوایای کاپلینگ بین مفصلی اندام تحتانی را در طی فاز پاسخ بارگیری ایجاد نمود. با این وجود، اثبات این امر نیاز به انجام پژوهش های بیشتر دارد.