بررسی نتایج ثابت کردن کندگی حاد رباط متقاطع خلفی به دنبال تروما در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بعثت همدان

زانو یکی از بزرگ ترین مفاصل بدن است که با توجه به موقعیت خاص آن در معرض ضربات مستقیم و کندگی رباط متقاطع خلفی قرار دارد. با توجه به اهمیت این ضایعه، مطالعه حاضر با هدف تعیین نتایج ثابت کردن کندگی رباط متقاطع خلفی به دنبال تروما در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بعثت شهر همدان طی سال های 1392 تا 1394 صورت گرفت.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی 15 بیمار با علائم آسیب حاد زانو که تحت ثابت کردن PCL (Posterior Cruciate Ligament) بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. تمام بیماران توسط یک جراح عمل شدند. موارد بررسی شده شامل: اطلاعات دموگرافیک، سمت زانوی آسیب دیده، درد زانو، لنگش، تورم، وجود ناپایداری خلفی، قفل شدگی، تغییرات استئوآرتریت و میانگین Lysholm Score بود.
در این مطالعه 13 مرد (87 درصد) و 2 زن (13 درصد) با میانگین سنی به ترتیب 3/4±2/27 و 5/0±5/24 سال شرکت نمودند (526/0P=). 47 درصد از آسیب ها در زانوی راست و 53 درصد در زانوی چپ بود. پس از یک سال از عمل درد زانو در 3 نفر (20 درصد)، لنگش در 5 نفر (33 درصد)، تورم در 3 نفر (20 درصد) و ناپایداری خلفی در 10 نفر (67 درصد) مشاهده شد؛ اما قفل شدن در هیچ بیماری مشاهده نگردید. 5 نفر از بیماران (33 درصد) تا مدت ها از عصا استفاده می کردند. میانگین Lysholm Score بیماران 5/87 بود که بازده در شش نفر عالی، در چهار نفر خوب و در پنج نفر متوسط بود.
به جز ناپایداری خلفی مختصر، عملکرد زانو یک سال پس از عمل ثابت کردن کندگی رباط متقاطع خلفی به دنبال تروما متوسط تا عالی بود.