اثر محلول پاشی سالیسیلیک اسید در تعدیل اثرات تنش خشکی بر برخی خصوصیات مورفولوژیک و رنگیزه های فتوسنتزی در گیاه آفتابگردان (Helianthus annuus L.)

سالیسیلیک اسید، یکی از تنظیم کنندهای فرآیندهای فیزیولوژیکی است که باعث افزایش مقاومت گیاهان نسبت تنش های محیطی می گردد. این پژوهش با هدف بررسی اثر محلول پاشی سالیسیلیک اسید در تعدیل اثرات تنش خشکی و برهمکنش سالیسیلیک اسید و خشکی بر پارامترهای مورفولوژیک و رنگدانه های فتوسنتزی در گیاه آفتابگردان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه فیزیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کلیبر در سال زراعی 1396 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل غلظت های مختلف سالیسیلیک اسید در چهار سطح (صفر، 5/0، 1 و 5/1 میلی مولار) و پتانسیل آب در پنج سطح (صفر، 5-، 10-، 15- و 20- مگاپاسکال) بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که برهمکنش تنش خشکی و سالیسیلیک اسید بر میزان کلروفیل a، کلروفیل کل، طول، وزن تر و خشک اندام هوایی معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین برهمکنش تنش خشکی و سالیسیلیک اسید نشان داد که حداکثر میزان رنگدانه های فتوسنتزی و پارامترهای مورفولوژیک توسط تیمار بدون اعمال تنش و سالیسیلیک اسید با غلظت 1 میلی مولار حاصل شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تنش خشکی باعث کاهش معنی دار رشد بخش هوایی و ریشه، کاهش وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، همچنین کاهش رنگدانه های فتوسنتزی شد؛ در حالیکه در گیاهان پیش تیمار شده با سالیسیلیک اسید، مقدار این کاهش تعدیل شده است. با توجه به نتایج به دست آمده سالیسیلیک اسید موجب کاهش خسارات وارد شده در مواجه با خشکی شد.