تحلیل تغییرپذیری قابلیت آگروکلیمایی کشت گیاه آلوئه ورا در استان هرمزگان تحت خط سیرهای چهارگانه انتشار دی اکسید کربن

کشاورزی، یکی از جنبه های حیات بشری است. نزدیک ترین ارتباط را با شرایط اقلیم شناختی محیط داشته و هرگونه تغییر در این شرایط می تواند، تغییرات بارزی در کشاورزی داشته باشد. هدف اساسی این پژوهش، بررسی تغییرات فضایی نواحی مساعد کشت گیاه آلوئه ورا در استان هرمزگان، تحت 4 خط سیر انتشار دی اکسید کربن سال 2050 است. در این راستا، داده های آگروکلیمایی تاثیرگذار در مراحل مختلف فنولوژیکی گیاه آلوئه ورا شامل دمای کمینه و بیشینه و بارش، به عنوان عوامل ناپایدار یا عوامل اقلیمی و متغیرهای ارتفاع، شیب، جهت شیب، خاک و گنبدهای نمکی، به عنوان عناصر پایدار در ارزیابی نواحی مستعد کشت گیاه آلوئه ورا، با استفاده از الگوریتم تحلیل سلسله مراتبی، مورد استفاده قرار گرفتند. فرایند برهم نهی وزن دار لایه های مربوط به عوامل اقلیم شناختی و محیطی، در محیط جی.آی.اس.، انجام گرفت. ابتدا نواحی کشت گیاه آلوئه ورا در اقلیم کنونی به دست آمد و در مرحله بعدی، متغیرهای اقلیمی تحت 4 خط سیر یادشده، شبیه سازی شد. نتایج، بیانگر آن بود که در شرایط اقلیمی شبیه سازی شده برای سال 2050 تحت 4 خط سیر یادشده، طبقات آگروکلیمایی قابلیت کشت گیاه آلوئه ورا، تغییرات کمابیش بارزی را نسبت به اقلیم کنونی خواهند داشت؛ به طوری که بیشترین تغییرات مربوط به خط سیر انتشار 6 است که در آن، طبقات قابلیت ضعیف، فاقد قابلیت و قابلیت کشت متوسط، با کاهش مساحتی بین 30% تا 50% روبه رو بوده اند، در حالی که دو طبقه آگروکلیمایی قابلیت کشت بالا و قابلیت کشت خوب، تحت خط سیر یادشده در سال2050 افزایشی در حدود 40% تا 80% نشان خواهند داد. کمترین میزان تغییرات نیز در خط سیر انتشار 5/4 مشاهده شد که در آن، طبقات آگروکلیمایی کشت گیاه آلوئه ورا نسبت به اقلیم کنونی تغییرات بارزی نکرده بود.