بررسی ارتباط بین شاخص توانایی انجام کار با چنگش قدرتی و ظریف در کارگران آشپزخانه

معمولا درصد بالایی از آسیب‫های اسکلتی عضلانی مربوط به عدم تناسب فیزیکی است. مهمترین عملکرد دست هنگام انجام وظیفه، چنگش و اعمال نیرو در انجام کارهای دستی است. توانایی کار یک مفهوم پیچیده می‫باشد که می‫تواند با استفاده از پرسشنامه شاخص توانایی انجام کار (WAI) ارزیابی گردد. با توجه به لزوم متناسب بودن نیروی چنگش با توانایی انجام کار در این مطالعه ارتباط بین قدرت چنگش با شاخص توانایی انجام کار مورد بررسی قرار گرفت.
این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی و به صورت مقطعی، در میان 120 نفر از کارگران آشپزخانه انجام گرفت. برای اندازه گیری چنگش قدرتی، چنگش ظریف و شاخص توانایی انجام کار به ترتیب از دینامومتر، پینچ گیج و نسخه ایرانی پرسشنامه شاخص توانایی انجام کار استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-20 انجام و 05/0 p< معنادار تلقی گردید.
در این مطالعه، بیشترین و کمترین داده برای چنگش قدرتی 55 و 22 کیلوگرم نیرو، برای چنگش ظربف 14 و 6 کیلوگرم نیرو و برای شاخص توانایی انجام کار (WAI) 49 و 27 بدست آمد. آزمون اسپیرمن نشان داد بین شاخص توانایی انجام کار با چنگش ظریف رابطه معناداری وجود ندارد، ولی بین شاخص توانایی انجام کار با چنگش قدرتی رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد (05/0 p<).
با ارتقاء توانایی انجام کار، در قسمت‫های نیازمند چنگش قدرتی می‫توان از ناتوانی و خروج زودرس کارگران از محیط کار جلوگیری نمود و متعاقبا بروز بیماری را کاهش و بهره وری را افزایش داد و بدین ترتیب گامی در جهت ارتقاء سلامت نیروی کار کشور برداشت.