نامه سردبیر: در سوگ دکتر قانعی راد

نامه سردبیر در سوگ دکتر قانعی رادتدوین و انتشار این شماره از فصلنامه که تصادفا حاوی مقاله ای از مرحوم دکتر محمدامین قانعی راد هم هست انصافا کاری دردناک بود دوست و همکاری که فارغ از فعالیت هایش در حوزه جامعه شناسی در زمینه سیاست علم و فناوری و تحقیقات آن معلمی صاحب سبک بود و علاوه بر چاپ کتب متعدد سردبیری فصلنامه رهیافت و عضویت در هیت تحریریه فصلنامه ما را نیز بر عهده داشت و انصافا چه در تدوین مقالات و چه در معرفی داوران مرتبط نقشی بسزا داشت روزی در یکی از جلسات هیت تحریریه از یکی از مقالاتی که در فصلنامه چاپ کرده بود تشکر کردم و آن را از جمله بهترین مقالات عمر فصلنامه خواندم با تواضع پذیرفت و گفت که معلوم می شود من مقالات بدی نمینویسم هر چند که داغ او برای جامعه علمی ما سنگین است اما از حق نمیتوان گذشت که آنچه در تشییع باشکوه پیکر او در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران دیدیم بهترین تجلیل و تقدیر از یک دانشمند فارغ از پست و مسئولیت دولتی و حکومتی بود اهل علم و ادب و هنر و سیاست و رسانه به طور شگفت انگیزی گرد هم آمده بودند گمان نمی کنم چنین ترکیبی از سوگواران برای کسی که شهرت سیاسی نداشته و صرفا اهل علم و قلم بوده جای دیگری دیده شده باشد قدر آثار دکتر قانعی راد لااقل بعد از مرگش شناخته شده است پس چه باک از فقدان جسمش مگر نه اینکه همه عمر را صرف این آثار کرده بودبه امید آنکه ما نیز مانند وی تا آخرین ساعات عمر تلاش کنیم و نهایتا هم ایستاده بمیریم یادش گرامی باد