اثر استرس بی حرکتی بارداری بر حافظه فضایی، رفتارهای شبه اضطرابی و غلظت BDNF مغز موشهای کوچک آزمایشگاهی نر نسل اول

در این مطالعه، اثر استرس بی حرکتی مادر در دوران بارداری بر حافظه فضایی، رفتار شبه-اضطرابی و غلظت BDNF در مغز فرزندان نسل اول نر در موشهای کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI بررسی گردید.
در یک مطالعه تجربی، بیست موش ماده بطور تصادفی به دو گروه استرس و کنترل تقسیم شدند. حیوانات گروه استرس از روز اول تا روز پانزدهم بارداری،هر روز به مدت شصت دقیقه در داخل لوله هایی (به قطر داخلی 6 سانتیمتر و به طول 20 سانتیمتر) به منظور القاء استرس بی حرکتی قرار گرفتند. گروه کنترل استرسی دریافت نکردند. پس از تولد، فرزندان توسط مادران پرورش یافته و فرزندان نر (10 سر در هر گروه) بعد از رسیدن به سن بلوغ (20-25 گرم)مورد ارزیابی حافظه فضایی با استفاده از ماز بارنز و رفتار شبه-اضطرابی با استفاده از ماز مرتفع بعلاوه قرار گرفتند.همچنین غلظت BDNF مغز با استفاده از الایزا ریدر مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج ماز بارنز نشان داد که زمان رسیدن و مسافت طی شده برای رسیدن به سوراخ هدف در موشهایی که تحت استرس بودند نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری (001/0p<) را نشان داد. همچنین، تعداد خطا جهت رسیدن به سوراخ هدف در گروه استرس به طور معنی داری (001/0p<)بیشتر از گروه کنترل بود. علاوه براین، میزان اضطراب در موشهایی که تحت استرس جنینی بودند بطور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود. غلظت BDNF مغز گروه کنترل نیز بطور معنی داری (001/0p<) از گروه استرس بیشتر بود.
مطالعه حاضر نشان داد که استرس دوران بارداری می تواند سبب کاهش BDNF مغز فرزندان شود و ممکن از این طریق سبب اختلال در حافظه فضایی و رفتارهای شبه-اضطرابی گردد.