اثر هشت هفته آب درمانی با تیپینگ کشکک بر درد، عملکرد حرکتی و تعادل ناپایدار زنان مبتلا به سندروم درد کشککی-رانی

سندروم درد کشککی-رانی از رایج ترین اختلالات عضلانی-اسکلتی در زانوی افراد فعال می باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر سه پروتکل تمرین درمانی در آب بر درد، عملکرد و تعادل ناپایدار زنان مبتلا به سندروم درد کشککی-رانی بود.
در تحقیق حاضر 45 زن مبتلا به سندروم درد کشککی-رانی در سه گروه آب درمانی بدون تیپینگ کشکک، آب درمانی با تیپینگ موقتی کشکک و آب درمانی با تیپینگ دائمی کشکک قرار گرفتند. قبل و بعد از هشت هفته، فاکتورهای درد توسط مقیاس VAS، عملکرد با پرسشنامه کوجالا و تعادل به وسیله دستگاه تعادل سنج بایودکس ارزیابی شدند.
بین تفاضل میانگین های پیش و پس آزمون درد، عملکرد و تعادل در هر سه گروه مطالعه تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتایج آزمون t زوجی نشان داد در هر سه گروه بین پیش و پس آزمون فاکتورها تفاوت معنی داری وجود دارد؛ به طوری که کاهش درد (0/0001=P) و افزایش عملکرد (0/0001= P) در هر سه گروه معنی دار بود. تعادل ناپایدار در سطح 4 برای گروه تیپینگ موقت در دو جهت ((0/0001=POA) و (0/0001=PAP)) و نیز تعادل در سطح 8 برای گروه تیپینگ موقت در دو جهت ((0/0001=POA) و (0/0001=PML)) بهبودی معنی داری نشان داد.
در مجموع می توان گفت استفاده از تیپ به همراه آب درمانی به عنوان هزینه مضاعف ضرورتی ندارد. تنها متخصصینی که درصدد افزایش تعادل بیماران خود هستند می توانند با اعمال تیپینگ موقتی کشکک تعادل ناپایدار را بهبود بخشند.