ویژگی های همه گیرشناسی و بالینی اختلال کمبود توجه همراه با بیش فعالی در دانش آموزان دوره ابتدایی شهر سرپل ذهاب

اختلال کمبود/بیش فعالی از شایع ترین اختلالات روان پزشکی کودکان در سنین مدرسه می باشد که در صورت عدم شناسایی و مداخله مناسب می تواند منجر به عوارض و صدمات جبران ناپذیر شود. پژوهش حاضر به منظور بررسی ویژگی های همه گیرشناسی و بالینی اختلال کمبود توجه/بیش فعالی در دانش آموزان شهر سرپل ذهاب انجام شد.
پژوهش از نوع توصیفی-مقطعی(Cross-sectional) می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان 12-7 ساله شهر سرپل ذهاب در دوره ابتدایی بود. با استفاده از جدول Krejcie و Morgan و با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای، 740 نفر انتخاب (740n=)؛ و پرسش نامه های متغیرهای جمعیت شناختی و علایم مرضی کودکان(4CSI-) را تکمیل نمودند. داده های به دست آمده با نرم افزار آماری SPSS vol.21 و روش های آمار توصیفی، مجذور خی دو و رگرسیون لجستیک تحلیل شد. سطح معنی داری(P≤0.05) در نظر گرفته شد.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که میزان شیوع اختلال کمبود/بیش فعالی در کل نمونه 22/11 درصد است. میزان شیوع در دانش آموزان پسر دوره ابتدایی بیشتر از دختران می باشد. شایع ترین اختلال کمبود/بیش فعالی به ترتیب عبارت بودند از مرکب، بیش فعالی-بی فکری غالب، و بی توجهی غالب. بین همه عوامل جمعیت شناختی، به جز شغل والدین رابطه معنی داری با شیوع اختلال کمبود/بیش فعالی وجود داشت(P≤0.05).
شیوع اختلال کمبود/بیش فعالی در دانش آموزان شهر سرپل ذهاب در مقایسه با سایر پژوهش های انجام گرفته در داخل و خارج از کشور قابل ملاحظه است(22/11 درصد). با این وجود، لزوم سیاست گذاری های سلامت روان در دانش آموزان برای کاهش بار آسیب در آینده و ارائه راهکارهای برون رفت از این مسئله به قوت خود باقی است.