افزایش بیومس و رشد میکروجلبک Dunaliella تحت تاثیر تیمار وانیلین

افزایش بیومس و میزان رشد میکروجلبک های سبز برای دست یافتن به مقادیر بیشتری از تولیدات ارزشمند آن ها، یکی از اهداف مهم علم فیزیولوژی گیاهی در رابطه با اکوسیستم های آبی است. عوامل بسیاری قادرند که بر افزایش و کاهش بیومس در جمعیت میکروجلبک ها تاثیر بگذارند. در این تحقیق تاثیر غلظت های مختلف ترکیب فنلی وانیلین (C8H8O3)، بصورت صفر (شاهد)،10، 25، 40، 50، 70، 90 و mg.L-1100 بر تعداد سلول ها روند رشد، وزن تر و خشک و برخی شاخص های فیزیولوژیک (نظیر محتوای قند کل، قندهای احیاکننده، پروتئین و رنگدانه های فتوسنتزی) دو گونه-UTEX200 D.salina و -UTEX2538D.badawil درطی یک دوره 24روزه و در قالب طرح کاملا تصادفی بصورت فاکتوریل با سه تکرار مورد مطالعه قرار گرفت. بیشترین تعداد سلول ها، در تیمارهای 25 ، 40 و mg.L-150 وانیلین مشاهده شد. بیشترین سرعت رشد ویژه (Specific growth rate، SGR) و کمترین زمان دو برابر شدن تعداد سلول ها ((Doubling time، DT در D. bardawil در تیمار mg.L-150 وانیلین و برای D. salina در تیمارهای 25 و mg.L-140 وانیلین، مشاهده شد. در اکثر تیمارهای وانیلین، وزن تر، وزن خشک و قند کل افزایش یافته، اما پروتئین و قندهای احیا (همگی در مقایسه با شاهد) کاهش یافتند. کلروفیل a و کل، کاروتنوئید کل صرفا در D. bardawil افزایش یافتند، اما کلروفیل b و بتاکاروتن کاهش نشان دادند. گونه D. salina از سرعت رشد بیشتری نسبت به D. bardawil، برخوردار بود، اما مقادیر پروتئین، قند کل و قندهای احیا کننده در آن کمتر بودند. بطورکلی، برخلاف برخی مطالعات قبلی، حضور ترکیب فنلی وانیلین در محیط کشت در غالب موارد، سبب تحریک رشد و تقسیمات سلولی و نیز افزایش برخی شاخص های فیزیولوژیک در گونه های مزبور گردید.