تاثیر متقابل سیلیکون و کادمیوم بر رشد و پارامترهای فیزیولوژیکی گیاهچه های گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum)

سیلیکون دومین عنصر فراوان در خاک بوده و به عنوان یک عنصر مفید جهت کمک به رشد گیاهان عالی بخصوص در شرایط تنش های محیط های مطرح است. کادمیوم عنصری غیرضروری و سمی برای رشد و نمو گیاهان می باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر سیلیکون به عنوان بهبود دهنده تنش کادمیوم در گیاهچه گوجه فرنگی (Solanum Lycopersicum) بود. بدین منظور برهم کنش اثر غلظت های مختلف کادمیوم (0، 50 و 100 میکرومولار) و سیلیکون (0، 50 و 100 میلی مولار) در یک طرح آماری کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده علوم دانشگاه شیراز سال 1392 بررسی گردید. نتایج نشان داد تنش کادمیوم به صورت معنی داری سبب کاهش رشد گیاه و رنگیزه های فتوسنتزی کلروفیل و کاروتنوئید شد . همچنین افزایش 9برابری میزان پرولین، 3/19 درصدی انتوسیانین و 3/33 درصدی پتانسیل آنتی اکسیدانی کل را به دنبال داشت. میزان پراکسیداسیون لیپید ریشه و اندام هوایی در طی تنش افزایش یافت. استفاده از سیلیکون به صورت معنی داری اثر سوء سمیت کادمیوم را در گیاهچه گوجه فرنگی کاهش داد. این امر هماهنگ با کاهش پراکسیداسیون لیپید در ریشه و اندام هوایی و تحریک فعالیت آنتی اکسیدانی آن ها بود. سیلیکون میزان رشد و رنگیزه های فتوسنتزی نیز به صورت معنی داری در گیاهان تحت تنش کادمیوم بهبود بخشید. در تمام شاخص های مورد بررسی، تیمار 100 میلی مولار سیلیکون بیشترین اثر بهبود دهندگی را داشت. بنابراین غلظت 100 میلی مولار سیلیکون به عنوان یک بهبود دهنده اثرات سمی کادمیوم از جمله تنش اکسیداتیو در گوجه فرنگی پیشنهاد می گردد.