مطالعه وضعیت حرفه ای گرایی اعضای هیات علمی دانشگاه تهران در نیمه دوم سال تحصیلی 1395-1394

پژوهش حاضر با هدف «تعیین وضعیت موجود حرفه ای گرایی اعضای هیات علمی دانشگاه تهران و ارائه راهکارهای بهبود» در این دانشگاه انجام شده است. این مطالعه، نقش عضو هیات علمی دانشگاه را به مثابه یک حرفه بر اساس تفاسیر نظری حرفه ای گرایی و بویژه ملهم از الگوی مفهومی حرفه ای گرایی دانشگاهی ایوانس دانسته و آن گونه که آنان در دانشگاه معرفی و پذیرش می شوند، شناسایی شده و وضعیت موجود آنان بررسی و تحلیل گردیده است. این پژوهش توصیفی- پیمایشی از نوع مقطعی و در زمره مطالعات موردی است. جامعه آماری پژوهش به لحاظ موقعیت جغرافیایی شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشکده های واقع در شهر تهران «دانشگاه تهران» با تعداد 1593 نفر است. با روش نمونه گیری طبقه ای نسبی، 164 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بوده است. پس از روایی صوری و محتوایی از دیدگاه متخصصان این حوزه، اعتبار پرسشنامه از طریق تحلیل عاملی تاییدی در نرم‏افزار Pls بررسی و تایید شد. همچنین پرسشنامه از قابلیت اعتماد بالایی (با ضریب آلفای کرونباخ 0. 93) برخوردار بوده است. نتایج گویای آن است که وضعیت حرفه‏ای گرایی اعضای هیات علمی دانشگاه تهران مطلوب است، اما وضعیت مولفه های خودتنظیمی گروه همکاران، پذیرش مرجعیت انجمن حرفه ای و پایبندی به دانش پداگوژی نسبتا مطلوب بوده است. مهم ترین راهکار پیشنهادی به منظور بهبود حرفه ای گرایی اعضای هیات علمی، طراحی و ایجاد انجمن حرفه ای مختص حرفه استادی (فراتر از رشته تخصصی) است.