تعادل در سالمندان و تعیین کننده های آن

اختلال تعادل یکی از مسایل شایع دوران سالمندی است که می تواند سبب سقوط و ایجاد آسیب های جدی گردد. این مطالعه با هدف ارایه مدل و تعیین کننده های وضعیت تعادل در سالمندان صورت گرفت.
مطالعه مقطعی کنونی بخشی از مطالعه کوهورت «بررسی وضعیت سلامت سالمندان شهر امیرکلا» می باشد که با حضور 1616 نفر از سالمندان 60 سال و بالاتر انجام شد. داده های پایه این مطالعه در مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت دانشگاه علوم پزشکی بابل از فروردین 1390 تا تیر 1391 گرد آوری شد. وضعیت تعادل شرکت کنندگان با استفاده از آزمون تعادل برگ، به دو گروه طبیعی (خطر کم سقوط) و اختلال تعادل (خطر متوسط یا زیاد سقوط) گروه بندی شد.
میانگین و انحراف معیار سن شرکت کنندگان 7/6±69/37 سال و اکثریت (54/7%) مرد و 7/5% دچار اختلال تعادل بودند. نسبت شانس سقوط متوسط یا زیاد در زنان نسبت به مردان، (4/1-1/0 :95%CI، 2/1OR=)، تعداد بیماری همراه (2/9-1/03 :95%CI، 1/75OR=)، داشتن عضلات قوی چهار سر ران نسبت به عضلات ضعیف (0/4-0/0 :95%CI، 04/0OR=)، سالمندان 80 سال و بالاتر در مقایسه با سالمندان 69-60 سال (10/6- 2/3 :95%CI، 5/0OR=)، افراد با فعالیت فیزیکی زیاد در مقایسه با افراد با فعالیت فیزیکی کم (0/6-0/1 :95%CI، 3/0OR=)، فعالیت روزانه (60/4-3/4 :95%CI، 14/4OR=) بوده که از نظر آماری معنادار بود. نسبت شانس سقوط، برای متغیرهای ویتامین D، شاخص توده بدنی و فشارخون وضعیتی اختلاف آماری معناداری نشان نداد.
ضعف عضلات چهار سر ران، افزایش سن، زن بودن و داشتن بیماری های همراه از مهمترین عوامل خطر اختلال تعادل در سالمندان می باشند.