کرونولوپ در داستان های کوتاه اولیتسکایا

مقاله حاضر به بررسی ویژگی ساختاری نثرهای کوتاه اولیتسکایا بر پایه داستان های «برونکا»، «خوشبختی» و «خویشاوندان فقیر» می پردازد. در داستان های کوتاه اولیتسکایا توجه خاصی به توصیف زمان، به ویژه زمان گذشته شده است که نویسنده برای درک بنمایه ها و خصوصیات اخلاقی قهرمانان آثارش گاهی آن را مهمتر از زمان حال یا آینده می داند. قهرمان اولیتسکایا در گذشته سیر می کند. نثر او سرشار از لحنی نوستالژیک است و این تا حد زیادی نتیجه توجه نویسنده به ارزش های دنیای سپری شده، به دنیای روشنفکری مسکوی قدیم و شوروی نوین، مقایسه و تقابل مابین آنهاست. صمیمیت خانوادگی در نثر وی که در چارچوب زندگی جداگانه افراد (خانواده) دیده می شود بیانگر ویژگی بارز کرونولوپ بودن اثر وی است. دریافت یک تصویر گذشته نگر که اجازه می دهد مرزهای زمان در اثر گسترش یابد، روال معمول داستان های اولیتسکایا است. جریان زمان در روایت اولیتسکایا متناوب و ناهمگن است و مبتنی بر رویدادهای کلیدی سوژه و رویدادهای کم اهمیتتر از نقطه نظر نویسنده است. فضای صمیمی دنیای درونی قهرمانان و نگرش نوستالوژیک حاصل از تجربیات آنها، ویژگی منحصر بفردی در نثر کوتاه اولیتسکایا ایجاد می کند.