کورکومین، بیضه را از اثرات نامطلوب مورفولوژی و هورمونی ناشی لامپ های فشرده فلورسانت محافظت می کند

بیشترین درصد ناباروری مربوط به مردان می باشد. عملکرد بیضه تحت کنترل فاکتورهای گنادی بوده و تحت عوامل فیزیولوژی منفی همچون اشعه UV می تواند تغییر کند.

هدف از این مطالعه، بررسی اثر نور لامپ های فلورسانت فشرده و اثر حفاظتی کورکومین بر اسپرماتوژنز و مورفولوژی بیضه موش صحرایی نر از نژاد ویستار می باشد.

24 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: گروه کنترل (دریافت 0/2 میلی لیتر اتیل اولیات به صورت داخل صفاقی روزانه به مدت 45 روز بدون دریافت نور لامپ های فلورسانت)، گروه فلورسانت (دریافت 0/2 میلی لیتر اتیل اولیات به صورت داخل صفاقی روزانه به دنبال 12 ساعت قرار گیری در معرض نور لامپ های فلورسانت فشرده به مدت 45 روز) و گروه کورکومین (درمان با کورکومین به مقدار20 میکرومول بر کیلو گرم داخل صفاقی روزانه در طول قرار گیری نور لامپ های فلورسانت فشرده 12 ساعت روزانه به مدت 45 روز). موش ها در پایان آزمایش بی هوش شدند. سطوح هورمون های جنسی اندازه گیری شد، بافت بیضه و اسپرماتوژنز نیز بررسی گردید.

نتایج مطالعه نشان داد که نور لامپ های فلورسانت فشرده باعث کاهش معنی داری در سطح سرمی FSH، پرولاکتین، وزن بیضه، TDI و SPI می شود در حالیکه بر سطح سرمی LH تاثیری نگذاشته است. همچنین سبب کاهش معنی دار در درصد تحرک اسپرماتوزوییدها، افزایش معنی دار در اسپرماتوزوییدهای بدون تحرک و همچنین سبب افزایش اسپرم های غیر طبیعی و تغییرات در لوله های سمینیفر شده بود. اما تجویز کورکومین به همراه نور لامپ های فلورسانت فشرده از تغییرات بوجود آمده فوق جلوگیری کرده بود.

بر طبق این مطالعه، نور لامپ های فلورسانت فشرده اثرات آسیب رسانی بر بافت بیضه داشته در صورتی که کورکومین به عنوان یک آنتی اکسیدانت، اثر حفاظتی بر روی اختلالات ایجاد شده توسط نور لامپ های فلورسانت فشرده داشت.