زمینه های نظری، اجتماعی و تاریخی پدرسالاری عربی؛ از تکوین تا تداوم

پدرسالاری و پدرشاهی بنیانهای تئوریک خاصی در اندیشه قدما و متاخرین چون؛ افلاطون، مکیاول، توماس هابز و هگل دارد که با بهرهگیری از شرایط جوامع سنتی امکان بروز می یابد. همچنین پدرسالاری عربی با بهرهگیری از ساختارها و سنن تاریخی-اجتماعی جوامع عرب همچون؛ «قبیله، عقیده، غنیمت» بعنوان استوارترین مجرای انتقال و حفظ قدرت در این جوامع تکوین یافته است. پدرسالاری عربی با دستیابی به ثروت کلان مستخرج از نفت نسبت به تکرار عقیده غنیمت در قشربندی قبیلهای این جوامع که بزرگترین ساختار اجتماعی آنها است، پرداخته و با ایجاد ذهنیت پدرسالارنه نسبت به بازتولید فرهنگی خود در ذهنیت فرد عرب موفق بوده است و همچنین در تصادم با موج جهانی شدن نسبت به جعل و وارونهسازی آن و هر تکانهای همچون جهانی شدن که میتواند در لرزاندن پایه های پدرسالاری موثر باشد با بکارگیری و تولید دستگاه تکنوکراسی رفاهی و رفاه فزاینده نسبت به از بین بردن وضعیت سوژهگی فرد و پیشخرید کالا و درخواست سیاسی جامعه اقدام نموده است.