هورمون درمانی: راه کاری موثر در تنظیم پاسخ سلول های Th1 زنان مبتلا به آسم آلرژیک

الگوی بروز آسم در سنین مختلف متفاوت بوده و شیوع آن در زنان بیشتر از مردان می باشد. باتوجه به اینکه در اغلب موارد علائم آسم قبل از قاعدگی تشدید شده و در دوره بارداری دچار تغییراتی می شود لذا به نظر می رسد که نوسانات هورمون های جنسی می تواند روی آن موثر باشند. از طرفی هورمون تراپی یکی از درمان های رایج و پذیرفته شده طی دوران یائسگی و کنترل برخی از بیماری ها می باشد. در این مطالعه اثر هورمون های جنسی استروژن و پروژسترون بر بیان فاکتور رونویسی T-bet و سایتوکاین IFN-ɣ (به عنوان مشخصه پاسخ های Th1) در سلول های تک هسته ای خون محیطی زنان یائسه مبتلا به آسم آلرژیک با گروه سالم مقایسه شد.
در این مطالعه شاهدی موردی تعداد 13 خانم یائسه مبتلا به آسم آلرژیک و 13 کنترل سالم با سن مشابه وارد مطالعه شدند. سلول های تک هسته ای خون محیطی در حضور غلظت معادل با سطح سرمی هورمون های استرادیول (10-8 مولار) و پروژسترون (10-6 مولار) در طی هرمون تراپی، به صورت جداگانه و یا ترکیبی کشت داده شدند. سپس میزان ترشح سایتوکاین IFN-γ در مایع رویی کشت سلولی با روش الایزا سنجیده شد و میزان بیان فاکتور رونویسی T-bet توسط Real Time PCR مورد بررسی قرار گرفت.
هورمون های استرادیول و پروژسترون به تنهایی تغییر چندانی در بیان ژن T-bet و نیز سطح سایتوکاین IFN-ɣ ایجاد نکردند، اما اثر ترکیبی این دو هورمون منجر به افزایش معنادار بیان این ژن و سایتوکاین مرتبط با سلول های Th1 در گروه بیمار نسبت به گروه کنترل گردید که میانه و دامنه بین چارکی به ترتیب 04/84 (177-32/77) در مقابل 52/71(04/84-85/68) پیکوگرم در میلی لیتر بود.
افزایش سطح سایتوکاین IFN-ɣ به تاثیر مثبت هورمون تراپی و حفظ تعادل سایتوکاینی در این شرایط اشاره می نماید. با این حال با توجه به نقش موثر سلول های دیگر از جمله T CD8+ در بیماری آسم و امکان ترشح سایتوکاین IFN-ɣ از این سلول ها، نیاز به مطالعات بیشتری جهت شفاف سازی اثر این هورمون ها به ویژه بر روی زیرگروه های مختلف سلول های CD4+T و نیز سلول های CD8+T در بیماران مبتلا به آسم آلرژیک وجود دارد.