اثر نوع تمرکز توجهی بر اکتساب و یادگیری مهارت های پایه والیبال

توجه، یک پیش نیاز شناختی است که برای اجرای موفقیت آمیز در ورزش، حائز اهمیت است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات نوع تمرکز توجهی بر اکتساب و یادگیری پاس پنجه و سرویس ساده والیبال در دانشجویان تربیت بدنی عمومی بود.
روش شناسی: روش پژوهش حاضر نیمه تجربی بوده که به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان دختر تربیت بدنی عمومی دانشگاه سمنان بوده که از این میان36 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. شرکت کنندگان پس از اجرای پیش آزمون به 2 گروه تمرکز توجه درونی و بیرونی از طریق عبارات خودگفتاری آموزشی تقسیم شدند. گروه ها در طی جلسات اکتساب پس از دریافت آموزش های لازم، در هر جلسه 20 پاس پنجه و 10 سرویس ساده را اجرا کردند. قبل از اجرای پاس پنجه و سرویس ساده، گروه خودگفتاری با کانون توجه درونی به ترتیب عبارت "پنجه محکمتر " و "کشش دست به عقب "و گروه خودگفتاری با کانون توجه بیرونی کلمه "هدف "را در هر دو مهارت با صدای بلند تکرار کردند. آزمون های یادداری تاخیری و انتقال یک هفته بعد از مرحله اکتساب اجرا شد. با استفاده از تحلیل واریانس عاملی (2×6) با اندازه گیری مکرر در مرحله اکتساب و در آزمون های یادداری و انتقال با آزمون t مستقل نتایج نشان داد که اثر جلسات تمرین و کانون توجه و همچنین اثر تعامل جلسات با کانون توجه، در مرحله اکتساب، یادداری و انتقال معنی دار نبود (0. 05≤P).
بحث و با توجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود مربیان و مدرسان آموزشی مدت زمان بیشتری را صرف آموزش و تکرار این مهارت ها نمایند و به جای انتظار یادگیری صرف، سعی شود به پیشرفت دانشجویان توجه گردد.