ارزیابی تجزیه زیستی آفت کش دیازینون توسط باکتری های بومی جداشده از خاک های آلوده

آفت کش ها، ابزار قدرتمندی هستند که برای تامین نیاز های غذایی جمعیت در حال رشد جهان، توسعه و کاربرد فراوانی یافته اند. مصرف بی رویه، این مواد را به تهدیدی جدی برای محیط زیست تبدیل کرده است دیازینون یکی از آفت کش های فسفره آلی است که برای کنترل طیف وسیعی از آفت ها استفاده می شود. بررسی های بسیاری درباره آثار سمیت این آفت کش در محیط زیست انجام شده است. استفاده از باکتری های تجزیه کننده یکی از راهکارهای حذف آفت کش ها از محیط های مختلف است.
مواد و روش‏‏ها: برای غربال گری باکتری های بومی تجزیه کننده این آفت کش از خاک های مناطق مختلف صنعتی و کشاورزی نمونه برداری و جداسازی باکتری ها در محیط پایه معدنی انجام شد. پس از غنی سازی نمونه ها در محیط کشت پایه معدنی، 10 جدایه متفاوت از نظر شکل ظاهری با کشت روی محیط کشت جامد جداسازی، خالص سازی و در حد جنس شناسایی شدند. میزان غلظت آفت کش دیازینون در حضور این جدایه ها در محیط کشت با دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی زیاد تعیین شد.
در پژوهش حاضر، جدایه ها ی S1 و S2 از بین 10 جدایه تجزیه کننده دیازینون، ، غلظت آفت کش دیازینون را از غلظت اولیه 50 میلی گرم بر لیتر طی 15 روز پس از کشت به ترتیب به 18/3 و 21/5 میلی گرم بر لیتر رساندند؛ جدایه های یادشده نسبت به سایر جدایه ها بیشترین توان کاهش غلظت را داشتند. با توجه به رشد باکتری ها در محیط های کشت فقیر استنباط می شود این جدایه ها از آفت کش دیازینون به عنوان منبع انرژی برای رشد خود استفاده می کنند. بر اساس نتایج تکثیر و تعیین توالی 16SrDNA، جدایه های S1 و S2 به ترتیب بیشترین شباهت را به جنس های Paenibacillus و Pseudomonas داشتند.
بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان دادند باکتری های تجزیه کننده آفت کش دیازینون در مناطق آلوده به این آفت کش و در فاضلاب های مناطق صنعتی وجود دارند. انتظار می رود با استفاده از این باکتری ها و روش های احیای زیستی، مشکلات زیست محیطی ناشی از آثار این آفت کش کاهش یابند و پس از بررسی در سطح میدانی و تعیین فرمولاسیون، از این جدایه ها برای پاکسازی زیستی استفاده شود