ارزیابی پردازش زمانی در افراد مبتلا به دیابت نوع1 با استفاده از آزمون توالی الگوی دیرشی

دیابت نوع1 یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در سنین جوانی می باشد. Hypoglycemia و همچنین اثرات سمی Hyperglycemia از جمله عواملی هستند که در ایجاد تغییرات و اختلالات سیستم عصبی مرکزی، مشارکت می کنند. پردازش زمانی شنوایی از توانایی های مهم دستگاه عصبی شنوایی مرکزی است هدف ازمطالعه حاضر مقایسه توانایی پردازش زمانی در افراد مبتلا به دیابت نوع1 با گروه کنترل با استفاده از آزمون الگوی دیرشی می باشد.
این پژوهش مقطعی- مقایسه ای بر روی دو گروه افراد شامل 25 فرد مبتلا به بیماری دیابت شیرین نوع 1 و 25 فرد هنجار در محدوده سنی 20 تا 30 سال انجام شد. شرکت کنندگان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و تحت ارزیابی با آزمون الگوی دیرشی قرار گرفتند. برای مقایسه میانگین مقادیر عددی درصد پاسخ های صحیح آزمون الگوی دیرشی بین دو گروه کنترل و مبتلا به دیابت، از آزمون T-test مستقل و برای بررسی همبستگی بین HbA1c (Hemoglobin A1c) و درصد پاسخ های صحیح آزمون الگوی دیرشی از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.
در آزمون الگوی دیرشی اختلاف معناداری بین نتایج دو گروه در هر دو گوش و در زنان و مردان مشاهده شد. همچنین بین مولفه درصد پاسخ های صحیح آزمون الگوی دیرشی با میزان HbA1c همبستگی منفی معناداری مشاهده گردید.
آزمون توالی الگوی دیرشی یک آزمون حساس به ضایعات کورتیکال می باشد که نتایج حاصل از آن در پژوهش حاضر نشان می دهد افراد مبتلا به دیابت نوع 1 در آزمون الگوی دیرشی نتایج ضعیف تری نسبت به افراد گروه کنترل دارند که این مسئله می تواند به نوعی بیانگر وجود نقص در توانایی پردازش زمانی در این افراد باشد.