تاثیر قیمت و سهمیه بندی آب در راستای مدیریت منابع آب زیرزمینی دشت کبودرآهنگ

برداشت بی رویه از منابع آب زیرزمینی در بخش کشاورزی اگرچه سبب افزایش سطح زیر کشت و تولیدات کشاورزی شده اما از طرفی سبب افت سطح ایستابی و تخلیه آبخوان ها شده است؛ به گونه ای که اکثر دشت های ایران در حال حاضر ازنظر استخراج آب زیرزمینی جزو دشت های ممنوعه می باشند. لذا اعمال سیاست های مدیریت صحیح منابع آب زیرزمینی ضروری است. به همین منظور، در مطالعه حاضر با استفاده از الگوی برنامه ریزی ریاضی اثباتی (PMP) و رهیافت حداکثر آنتروپی (ME) به ارزیابی اقتصادی سیاست های مختلف بخش کشاورزی در راستای مدیریت منابع آب زیرزمینی در دشت کبودرآهنگ پرداخته شد. داده ها و اطلاعات موردنیاز با مراجعه به سازمان های ذی ربط و با استفاده از تکمیل 141 پرسشنامه به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای توسط کشاورزان دشت کبودرآهنگ در سال زراعی 95-1394 تکمیل و جمع آوری گردید. نتایج تحقیق نشان داد که اعمال سناریوهای افزایش قیمت، سهمیه بندی آب زیرزمینی و سناریوهای سهمیه بندی توام با افزایش قیمت (تلفیقی) در سطوح 10%، 20%و 30% موجب کاهش سطح زیر کشت، کاهش سود ناخالص کشاورزان و کاهش آب مصرفی می شود. همچنین نتایج نشان داد که سناریوی افزایش قیمت آب زیرزمینی چندان تاثیرگذار نیست و تنها هزینه کشاورزان را افزایش می دهد، اما سیاست سهمیه بندی و تلفیقی به عنوان یک سیاست موثر توصیه می شود. سناریوهای سهمیه بندی نسبت به دو سناریوی دیگر دارای بازده اقتصادی بیشتری به ازای هر مترمکعب آب مصرفی بود و به عنوان سناریوی برتر در این تحقیق معرفی گردید. در پایان پیشنهاد می شود که الگوی کشت به سمت محصولاتی مانند گندم و سیب زمینی سوق داده شود که نسبت به آب مصرفی، سود ناخالص بیشتری را حاصل کرده و به عبارتی دیگر بازده اقتصادی بیشتری دارند.