آموزه های انتخابات پارلمانی 1112 عراق

کالبدشکافی ساختار قدرت درعراق نوین، حاکی از اهمیت انتخابات پارلمانی است؛ به گونه ای که می توان گفت کم و کیف شکل گیری توزیع قدرت در دولت آتی از نحوه چینش کرسی ها در پارلمان متاثر است.
اولین انتخابات پارلمانی مقطع پساداعش و چهارمین مرحله آن در مقطع پساصدام، در فضایی متلاطم نظیر: بلند نمودن پرچم استقلال طلبی از سوی اکراد، ورود اهل سنت به شرایط خاص دوران بازسازی جغرافیای خود، واگرایی های فزاینده میان طیف شیعی و خیز برداشتن حوزه عربی برای گسترش تعاملات با عراق وهمچنین «اندیشه بازگشت نیروها از سوی آمریکا» برگزار شده است، از این رو، بازیگری در این دوره چه در بعد داخلی و چه در بعد خارجی متفاوت تر از گذشته می باشد.
به نظر می رسد علیرغم چالش های جدی زیربنایی در خصوص نظام سیاسی عراق، مطالبات افکار عمومی در این دوره به جای سوق یافتن در راستای حل این چالش ها و گزینش «گفتمان های سیاسی مطلوب در راستای حل و فصل آنها» به سمت حل چالش های روبنایی و مطالبات فوری تر، ملموس تر و عمومی تر نظیر «خدمات رسانی» و «مبارزه با فساد» حرکت کرده است؛ هر چند این دو نوع چالش، نتیجه موضوع «سهمیه بندی» در ساختار قدرت می تواند باشد، لیکن ترجیح مطالبات فوری از سوی جامعه و حمایت مرجعیت از این مطالبات، نتایج انتخابات این دوره را متفاوت از پیش بینی های اولیه رقم زده است، که در مقاله حاضر ضمن بررسی این موضوع، تلاش می شود آموزه ها و تجربه های آن نیز مکتوب گردد.