بررسی تاثیر نانو حامل فولرنی C60 بر پارامترهای ساختاری و واکنش پذیری داروی سوتالول sotalol با استفاده از نظریه تابعی چگالی DFT

داروی سوتالول از دسته داروهای ضد آریتمی می باشد که برای درمان نامنظمی ضربان قلب استفاده می شود. ورود دارو به بدن مشکلاتی را به دنبال دارد که جهت کاهش عوارض، استفاده از نانو حامل های دارویی نظیر فولرن ها پیشنهاد گردید. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر نانوحامل فولرنی C60 بر واکنش پذیری سوتالول صورت گرفته است. در این کار، ابتدا با استفاده از آنالیز NBO در نرم افزار گوسین انرژی های بالاترین تراز اشغال شده HOMO و پایین ترین تراز اشغال نشده LUMO برای داروی سوتالول به تنهایی و سپس با اتصال آن به پایه نانو فولرن C60، محاسبه گردید. سپس مقادیر ماکزیمم بار الکترونی ∆Nmax، الکتروفیلیسیتیω، پتانسیل شیمیاییμ، سختی شیمیایی η و انرژی رزونانس برای دارو به تنهایی و متصل به نانو حامل به دست آمد. کلیه ساختارها با استفاده از نرم افزار گوسین در سطح نظری /6-311G DFT اپتیمایز شدند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که اتصال دارو به نانو فولرن باعث افزایش الکتروفیلیسیتی و کاهش سختی شیمیایی آن می گردد و سختی شیمیایی آن کاهش می یابد. از طرف دیگر الکتروفیلیسیتی دارو پس از اتصال به نانو حامل افزایش می یابد. افزایش پتانسیل شیمیایی و الکتروفیلیسیتی و کاهش سختی شیمیایی دارو پس از اتصال به فولرن بیانگر افزایش واکنش پذیری و تاثیر بیشتر دارو خواهد بود.