«در برزخ بیم و امید»: زنان ایرانی در مورد یائسگی چگونه می اندیشند؟ یک مطالعه اکتشافی کیفی

ادراکات و تجربیات زنان از یائسگی به شدت تحت تاثیر زمینه فرهنگی- اجتماعی است که زنان در آن زندگی می کنند. آگاهی از این موضوع به سیاستگزاران سیستم سلامت در تدوین برنامه های مراقبتی مناسب زنان یائسه کمک می نماید. لذا این مطالعه با هدف کشف ادراکات و تجربیات زنان از یائسگی انجام شد.
در این مطالعه کیفی اکتشافی که در فاصله اردیبهشت 1393 تا تیرماه 1395 در شهرهای مشهد و گناباد انجام شد، 27 زن 55-42 ساله مشارکت داشتند. داده ها با استفاده از مصاحبه های عمیق نیمه ساختارمند تا رسیدن به اشباع داده ها جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوای مرسوم گرانهیم و لاندمن با استفاده از نرم افزار MAXQDA 2007 انجام شد.
نتایج تجزیه و تحلیل داده ها یک درونمایه اصلی با عنوان «در برزخ بیم و امید» را پدیدار ساخت که مشتمل بر سه طبقه و 15 زیر طبقه بود. طبقات اصلی شامل احساس رهایی با قطع قاعدگی، دغدغه های همراه با وقوع یائسگی و تفسیرهای دو گانه از یائسگی بودند.
استنتاج: درونمایه اصلی این مطالعه «در برزخ بیم و امید» نشان می دهد که ادراکات و تجربیات زنان نسبت به یائسگی در طیف وسیعی از نگرانی تا احساس آرامش نسبت به پدیده ی یائسگی متغیر است. به نظر می رسد مداخلات مناسب در جهت بهبود نگرش اجتماع نسبت به یائسگی، بتواند بیم ها و نگرانی های زنان در مرحله گذار به یائسگی را کاهش دهد.