مقایسه تاثیر کینزیوتیپ و تمرینات درمانی بر درد، دامنه حرکتی و قدرت دست در بیماران با استئوآرتریت دست

استئوآرتریت دست یکی از شایع ترین بیماری های مفصلی در افراد مسن است. از آن جا که دست در انجام بسیاری از امور روزمره نقش کلیدی دارد، هرگونه آسیب به آن منجر به ناتوانی و کاهش استقلال فرد خواهد شد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر کینزیوتیپ و تمرین درمانی بر درد، دامنه حرکتی و قدرت دست در بیماران با استئوآرتریت دست صورت گرفته است.
در این مطالعه تجربی،20 بیمار با تشخیص استئوآرتریت دست به صورت تصادفی در گروه کینزیوتیپ و تمرین درمانی قرار گرفتند. شدت درد، دامنه حرکتی و قدرت گرفتن دست بیماران در دو گروه به ترتیب با مقیاس دیداری درد، گونیامتر و دینامومتر در ابتدا و پس از دو ماه مداخله مورد ارزیابی قرار گرفتند. در گروه کینزیوتیپ از کینزیوتیپ روی عضلات اکستانسوری مچ دست و انگشت شست استفاده شد. در گروه تمرین درمانی از مداخلات مرسوم توانبخشی استفاده شد.
نتایج نشان داد که پس از مداخله، دامنه حرکتی و قدرت گرفتن دست در هر دو گروه کینزیوتیپ و تمرین درمانی بهبود پیدا کرده است ولی شدت درد تنها در گروه کینزیوتیپ کاهش معنی داری داشته است(001/0 =p). قدرت گرفتن در گروه تمرین درمانی افزایش بیش تری داشته است. تفاوت معنی داری بین دو گروه برای درد و قدرت گرفتن وجود دارد (028 /0 =، p 043 /0 =p).
استنتاج: این مطالعه نشان می دهد که کینزیوتیپ و تمرین درمانی بر درد، دامنه حرکتی و قدرت گرفتن در بیماران با استئوآرتریت تاثیر مثبت دارد.