آگاهی معصومان از تاویل قرآن

پرسش اساسی این مقاله آن است که آیا آگاهی از تاویل قرآن تنها در انحصار خداوند است، یا معصومان نیز از تاویل قرآن آگاهند. در این مقاله، به منظور اثبات آگاهی معصومان از تاویل قرآن، ابتدا به روش توصیفی تحلیلی، دلالت آیه هفتم از سوره مبارکه «آل عمران»، که مستند عمده و دلیل قرآنی مخالفان است، بررسی و اثبات شده که اولا، این آیه به طور مسلم می تواند دلیلی بر آگاهی راسخان در علم (و از جمله معصومان) از تاویل قرآن محسوب شود، و ثانیا، اگر بتواند مستند گروه مقابل نیز قرار گیرد، وجود ادله دیگر، در مجموع ما را به این نتیجه می رساند که راسخان در علم (و در راس آنان معصومان) از تاویل قرآن آگاهند. در ادامه، به چند دلیل قرآنی و روایی دیگر نیز، که مدعای این مقاله را اثبات می کند اشاره شده است.