اثرات حشره کش های اسپیروتترامات، استامی پرید، پیریمیکارب و فلونیکامید روی زنبور پارازیتوئید Lysiphlebus fabarum (Marshall) (Hym.: Braconidae) در شرایط آزمایشگاهی

بررسی اثرات جانبی حشره کش ها روی دشمنان طبیعی آفات ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش، سمیت حشره کش های اسپیروتترامات، استامی پرید، پیریمیکارب و فلونیکامید روی زنبور پارازیتوئید Lysiphlebus fabarum مورد بررسی قرار گرفت. به علاوه، اثر زیرکشنده ی حشره کش ها روی واکنش تابعی پارازیتوئید نسبت به تراکم های 2، 4، 8، 16، 32 و 64 پوره سن سوم شته سیاه باقلا، Aphis fabae در شرایط آزمایشگاهی ارزیابی شد. برای تعیین سمیت حشره کش ها روی حشرات کامل پارازیتوئید، از روش زیست سنجی تماس با باقی مانده حشره کش ها استفاده شد. به منظور ارزیابی واکنش تابعی پارازیتوئید، ماده های جفت گیری کرده که کمتر از 12 ساعت عمر داشتند، در معرض سطح آغشته به غلظت LC25 حشره کش های مذکور و آب مقطر به عنوان شاهد در استوانه های شیشه ای قرار گرفتند. آزمایش ها در 15 تکرار انجام شد. میزان LC50 حشره کش های استامی پرید، پیریمیکارب و فلونیکامید به ترتیب 5/22، 6/75 و 1/302 پی پی ام بود. در مورد حشره کش اسپیروتترامات تا سه برابر غلظت مزرعه ای (500 پی پی ام)، حداکثر 16 درصد تلفات مشاهده شد. واکنش تابعی در شاهد و تیمارهای حشره کش از نوع دوم بود. قدرت جستجوگری (a) در شاهد و تیمارهای اسپیروتترامات، استامی پرید، پیریمیکارب و فلونیکامید به ترتیب 01/0±0689/0، 01/0±0480/0، 06/0±0272/0، 01/0±0475/0 و 01/0±0532/ 0 بار در ساعت و زمان دستیابی (Th) به ترتیب 04/0±4322/0، 06/0±5148/0، 18/0±1004/1، 08/0±4558/0 و 04/0±4601/0 ساعت تخمین زده شد. طبق نتایج به دست آمده، حشره کش های اسپیروتترامات، فلونیکامید و پیریمیکارب در مقایسه با استامی پرید، اثرات جانبی کمتری روی پارازیتوئید L. fabarum داشتند و گزینه های مناسبی برای کنترل شته A. fabae در تلفیق با پارازیتوئید L. fabarum هستند.