نگاهی مجدد به مشکلات تشخیصی بروسلوز در ایران

براساس گزارش های متعدد، تشخیص بروسلوزیس در ایران با تاخیر همراه است. درصد بسیاری از بیماران بستری در بیمارستان ها پیش از درمان با آنتی بیوتیک های اختصاصی عمدتا بر اثر تشخیص های نادرست با داروهای متفرقه و اغلب تک دارویی بر اثر تشخیص ناصحیح درمان شده اند. چون در بروسلوزیس، درمان های مبتنی بر شواهد آزمایشگاهی و به کارگیری روش های تشخیصی با حساسیت قابل قبول اهمیت ویژه ای در تشخیص نهایی دارد.
مطالعات نشان داده است که افزایش جالب توجه بروسلوزیس در سال های اخیر مسلما با گسترش عفونت های دامی و نبود پوشش کافی واکسیناسیون دام ها مربوط است. اگرچه در کنار این موضوع نبودن نظارت کافی بر کارگاه های کوچک توزیع کننده محصولات دامی و لبنی آلوده و همچنین ناکارآمدی روش های تشخیصی نیز نقشی تعیین کننده دارند. البته ناهماهنگی بین مراکز مسئول و تصمیم گیرنده مثل واحدهای تابعه در وزارت بهداشت و جهاد کشاورزی نیز در این خصوص بی تاثیر نیست. متاسفانه با وجود انتشار مقالات علمی متعدد به ویژه درباره اپیدمیولوژی، نهادهای مسئول در ایران تصویر روشنی از موقعیت بروسلوزیس عرضه نکرده اند.
در این مطالعه سعی شده با نگاهی به وضعیت بیماری بروسلوزیس و شیوه تشخیص آن در ایران، جدیدترین گزارش های انتشاریافته بررسی شده و با تشریح خصوصیات تشخیصی هریک از روش ها، با شناخت بهتر محدودیت ها و مزایای آنها شناخت بهتری پیدا کنیم. بر این اساس، هدف از این مطالعه آگاهی از محدودیت ها و مزایای روش های تشخیص آزمایشگاهی بروسلوزیس است تا این شناخت منجر به اتخاذ تصمیم های صحیح در آزمایشگاه ها برای انتخاب بهترین روش تشخیصی شود.